Terugblik themadag ‘Rouw in mijn hart’ op 4 februari 2023

/0 Reacties/in , /door

Op zaterdag 4 februari, Wereldkankerdag, vond de themadag ‘Rouw in mijn hart’ plaats in de Zuiderkerk in Drachten. Deze dag was de eerste activiteit die (mede-)georganiseerd werd door het Regioteam Noord AKJR.

 

Na een kort welkom door regioteamlid Attie den Boer werd de leiding van deze dag overgedragen aan Bouwina de Haan, psychosociaal therapeut in haar praktijk ‘Langszij, coaching en therapie’ in Barneveld. Deze dag stond in het teken van (h)erkenning, bemoediging en inzicht in het rouwproces. Er waren zeven deelnemers aanwezig, ieder met een eigen verhaal en rouwproces.

 

Na de koffie met een echte Friese oranjekoek startte het programma. Allereerst was er een kennismakingsronde: de deelnemers werd gevraagd zichzelf kort voor te stellen met behulp van de vingers van de hand:

de duim                          –           waar ben je goed in?

de wijsvinger                 –           waar richt jij je aandacht op?

de middelvinger           –           waar heb je een hekel aan, wat irriteert jou?

de ringvinger                –           waar ben je trouw aan?

de pink                           –           waarin ben je klein, waar kun je in groeien?

 

Iedereen had het van tevoren wel spannend gevonden om te komen, maar er ontstond al snel een vertrouwde en veilige sfeer.

Bouwina hield een korte inleiding over ‘Rouw in mijn hart’. Daarna gingen we met z’n allen in een halve cirkel rond een tafel staan, waarop een symbolische schikking was gemaakt. Ieder kon een steen uitzoeken, deze op de tafel leggen en erbij vertellen waarom je juist déze steen op dié bepaalde plek op tafel neerlegde.

Na nog een korte Bijbellezing en gebed kon iedereen genieten van een voortreffelijke lunch, waarbij spontaan veel gesprekken ontstonden, soms met een lach, soms met een traan.

Na de lunch volgde het creatieve gedeelte. Alle zeven aanwezigen mochten zich uitleven in het maken van een moodboard met als thema: ‘Wat is voor jou hoopvol in het leven met rouw?‘ Er ontstonden verrassende creaties en onder het genot van koffie of thee werd uitgelegd waarom men juist op die manier het moodboard had gemaakt.

Tijdens de evaluatie kon iedereen terugkijken op een positieve, waardevolle dag, misschien wel voor herhaling vatbaar met een vervolgonderwerp. Rond 15.00 uur ging iedereen huiswaarts.

Esther Anne over de landelijke ontmoetingsdag: “Herkenning… kanker raakt.”

/0 Reacties/in , /door

Op zaterdag 9 oktober was Esther Anne op de landelijke ontmoetingsdag ‘Geraakt door kanker’. Lees hieronder de ervaring van Esther Anne. 

“Vandaag is het zover, de landelijke ontmoetingsdag van Als kanker je raakt. Iets voor negenen stap ik in de auto bij Marianne. We hebben er allebei zin in en zien uit naar een mooie, bemoedigende dag.

De hele rit praten we open en eerlijk. We herkennen elkaar in de dingen die we delen over kanker, het leven en ons geloof in God. Het is heel bijzonder om zo samen met Marianne op pad te gaan.

Zes weken geleden was ik in het ziekenhuis op de dagbehandeling voor mijn infuus met botversterkers. Ik was net klaar toen Marianne binnenkwam voor haar therapie. We kwamen elkaar tegen in het voorbijgaan. Ik ben teruggelopen om even een praatje met haar te maken.

Het was een bijzondere ontmoeting want hoe vaak kom je een dorpsgenote en tevens lotgenote tegen op dezelfde dag en tijdstip op een altijd drukke oncologische dagbehandeling? Toeval bestaat niet.

Enige tijd daarna wandelt ze met haar dochter langs ons huis. We praten even en we voelen beiden dat het klikt.

Een week voor de ontmoetingsdag, tijdens mijn stille tijd, dank ik de Heer opnieuw voor Marianne die zo “toevallig” op mijn pad gebracht werd. Ik zie het echt als een knipoog van Hem. Met die dankbaarheid in mijn hart krijg ik de moed om Marianne uit te nodigen voor de ontmoetingsdag. Ze is enthousiast en zegt dat ze graag mee wil gaan. En zo zitten we samen in de auto en lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen.

In Soest worden we hartelijk ontvangen met koffie, thee en lekkers. We zijn met een kleine groep van jong naar ouder, allen geraakt door kanker. De kleine setting maakt het sfeervol, veilig en laagdrempel. De tafels zijn leuk aangekleed en op elke tafel staan mooie, door Wijnanda geboetseerde, lichtjes.

In de ochtend geeft Wijnanda (op de foto te zien hierboven) als ervaringsdeskundige haar lezing met als thema “hoopvol leven” Het geheel wordt afgewisseld met gedichten en enkele van haar mooie schilderijen. Het is mooi, maar zeker ook heel intens om naar te luisteren. Je eigen verhaal lijkt ineens verweven met de hare. Herkenning … kanker raakt.

Aansluitend gaan we in groepjes uiteen en praten we over hoop, angst en vertrouwen. Bijzonder hoe iedereen zich zo kwetsbaar opstelt. Heel fijn om met lotgenoten te praten over deze onderwerpen.

Daarna is er pauze met een heerlijke lunch. ’s Middags kun je kiezen uit hoopvol wandelen of hoopvol schrijven.

Om 14.00 uur wordt de dag afgesloten met een lied en gebed. We krijgen bij het afscheid 2 mooie boekjes van de stichting mee met daarnaast een prachtige kaart van een schilderij van Wijnanda voorzien van een gedicht.

Het was een hele fijne, bemoedigende dag die ik, maar zeker ook Marianne, niet hadden willen missen.”

Wil je ook een ontmoetingsdag bijwonen? Bekijk onze agenda.

In goed gezelschap

/2 Reacties/in , /door

Wie had ooit gedacht dat ik naar een bijeenkomst van een ‘kanker’-stichting (excusez-le-mot) zou gaan?  En dat ik daar ook heel blij van zou worden?  Ik in ieder geval niet. Tot dit jaar.  Wat vorig jaar begon met een K-diagnose en het fraaie boek ‘Als kanker je raakt’ is nu voor mij levende werkelijkheid: de landelijke ontmoetingsdag van de Stichting Als kanker je raakt. En ik was erbij!  Op die mooie zonnige, herfstige dag in Doorn.

Eerlijk gezegd vond ik het best spannend om te gaan. Want zo vaak heb ik nog niet ‘face2face’ lotgenoten en naastbetrokkenen ontmoet. Ik was vorig jaar  weliswaar regelmatig in het ziekenhuis voor medische gesprekjes, behandelingen en een operatie. Maar ja, wie spreek je dan? Vooral medisch personeel. Ook heb ik wel eens gebeld met een lotgenotenlijn en chat ik af en toe via social media met lotgenoten. Maar nu, met anderen ‘life’ en op veilige afstand in een zaal, voelde het allemaal wel een graadje intenser. Niet zozeer vanwege Corona-angst, maar omdat ik besefte: iedereen hier is geraakt door kanker èn we hebben allemaal ‘iets’ met God. Dat schept op een vreemde manier een band. Het voelde als een soort van thuis komen. In goed gezelschap.

Het hartelijke welkom van Pauline Aalbers  (coördinator) en Karin Smit (gespreksleider) stelde mij, en wellicht ook andere ‘nieuwkomers’ meteen op mijn gemak. Karin zei ‘geef je er maar gewoon aan over’. En dat heb ik inderdaad met volle teugen gedaan.

En keer op keer voelde ik me geraakt.  In positieve zin. Door mooie, inspirerende, bemoedigende teksten, verhalen, woorden èn gebeden. Door korte inkijkjes in het leven van andere deelnemers; lotgenoten, partners en professionals.  En door de inspirerende begeleiding en de gastspreker. Kortom, eigenlijk was het de hele dag wel ‘raak’.

Best lastig om in max. 750 woorden een korte sfeerimpressie van deze dag te geven. Maar ik doe een poging.

De inleiding van Inge Hidding (ervaringsdeskundige kanker, ervaren coach, schrijver en oprichter van de Academie coaching rondom Kanker) leverde bij mij en andere deelnemers veel herkenning op. Bijvoorbeeld over het belang van het verwelkomen van je eigen emoties en kwalen, hoe pijnlijk die soms ook zijn.  Over accepteren dat ziekte en angst bij het leven horen. En je daaraan overgeven.  En over het belang van het delen van je verhaal en emoties met anderen. Niet omdat je wil dat iemand daar iets mee doet, maar gewoon omdat het er mag zijn. Ook voor veel naasten trouwens best  wel een opgave, want die denken – zo weet ik uit ervaring- vaak dat ze iets moeten doen, terwijl ‘gewoon’ aandachtig luisteren al ruimschoots genoeg is.

En het ging over levenskunst. De kunst van het leven. Hoe doe je dat wanneer je geraakt bent door kanker? Waar vertrouw jij dan op? Inges’ persoonlijke leidraad, eigenlijk een soort gebed, sprak ons zeer aan. Vandaar dat ik ‘m graag met jullie deel:

  • De kracht die achter me staat is groter is dan de taak die voor me ligt
  • Degene die mij het leven heeft gegeven zal mij ook naar mijn bestemming leiden en
  • Niets of niemand kan mij scheiden van mijn bron van liefde.

En wat is levenskunst nog meer? In verbinding staan met jezelf, elkaar en met God. Daarover ging het ook.  Als mooie bekrachtiging daarvan hebben we met elkaar uitgewisseld over ons zelfbeeld, relaties, betekenisvol zijn voor anderen, werk, zingeving, vermoeidheid en angst.

Wat me daar, op die mooie bijeenkomst in Doorn, ook raakte was het diepgevoeld besef  ‘We zijn niet alleen’.  Want: ‘Waar twee of meer in mijn naam aanwezig zijn, ben Ik in uw midden’ (Mattheüs 18:20). En ik dacht aan het mooie Taize-lied ‘Ubi Caritas et amor, Deus ibi est’.

https://www.youtube.com/watch?v=TQzQEsRbDU4

En zo voelde het ook echt!

Over het algemeen voel ik enige schroom om in het openbaar over mijn geloof te praten, maar geïnspireerd door dit warme thuiskomen durf ik dat nu iets meer. Dit is mijn gebed: ‘Goede God, wees als een lamp die op ons schijnt en ons steunt en begeleidt op onze levensweg. Alle dagen en nachten van ons leven’.

Dat bid ik voor alle lotgenoten, naastbetrokkenen en alle mensen om ons heen. Of je nu in God gelooft of niet.

Tot slot een groot dankjewel aan iedereen die deze dag tot een waardevolle ervaring heeft gemaakt! Ik blij dat ik erbij mocht zijn en dankbaar dat ik vanaf binnenkort ook officieel voor ‘Als kanker je raakt’ mag bloggen.

Dus; graag tot ziens!

In het voorjaar van 2019 kreeg Christa van Werkum onverwachts de diagnose kanker. Een tijd is het goed gegaan, maar in het najaar van 2022 wordt Christa opnieuw behandeld, de kanker is weer actief in haar lichaam. De ziekte geeft haar veel waardevolle levenslessen. Die levenslessen deelt ze graag met anderen via haar blog.