Terugblik Ontmoetingsdag ‘Gebroken Hart’

Het is bijzonder, spannend, mooi, herkenbaar, ook vermoeiend, maar vooral heel waardevol.

Op 15 april is het zover. De bijeenkomst van ‘Gebroken hart’. Een dag waar we naar uitzien om te organiseren, om ouders bij elkaar te brengen, ouders die niets liever willen dan spreken over hun kind dat zo gemist wordt. De naam noemen van hun overleden kind. De naam die soms verzwegen wordt door de omgeving uit angst voor tranen bij de ouders. De naam die bijna niet meer genoemd wordt omdat het al zolang geleden is, terwijl het vaak nog zo recent voelt. Herkenning vinden bij elkaar en begrip voelen voor elkaar.

We beginnen deze dag met een welkom en een voorstelrondje Tijdens het voorstellen noemen we de namen van onze kinderen en steken een kaarsje aan. Een kaarsje, een lichtje dat verwijst naar het grote Licht. Het wijst heen naar de plek waar onze kinderen mogen zijn en waar wij ze weer hopen te ontmoeten.
Nog een beetje afwachtend komen de verhalen over onze kinderen. Benoemen we de namen en raken we meer vertrouwd met elkaar.
Bjorn Visser geeft een lezing over rouw na het overlijden. Hij vergelijkt het rouwproces met goede vrijdag en Pasen.

Vorig weekend was het Pasen en daarin mogen we zien en herkennen dat we mogen rouwen en dat rouwen tijd kost. Het werd na goede vrijdag niet meteen Pasen. Hier zit een dag tussen. Er mag na het verlies gerouwd worden. Ieder doet dit op zijn eigen manier en in zijn eigen tijd, maar we mogen het gemis en verlies niet wegpoetsen. Ook Jezus weende om het verlies van Lazarus en het verdriet dat dit onder de mensen brengt. God weet van de pijn van ons verlies. God knows humanity! God was erbij en heeft gevoeld wat een ouder voelt bij het verlies van een kind. God weet wie we zijn en wil ons tot steun zijn en ons Zijn liefde geven, ook als wij dit niet zien, wanneer we boos zijn op Hem omdat we Hem niet snappen. Hij zorgt voor ons ondanks alles.

Bjorn sluit af met gebed en het is even tijd voor koffie om alle indrukken te laten bezinken. We maken voorzichtig meer contact met elkaar en delen onze verhalen. We benoemen wat ons geraakt heeft, maar kunnen ook vertellen over de troost die we mogen hebben. Troost waarin we wel iedere dag het gemis voelen.

Tussen de middag genieten we van een lekkere lunch met heerlijke soep en broodjes. Na de lunch is het middagprogramma. Het gebroken hart ritueel. Iedereen krijgt een aardewerken hart, dat gebroken mag worden. Op de stukken die zijn ontstaan, schrijf je de pijn, het verdriet, maar ook mooie dingen die je mag ervaren.
Met goudlijm lijm je de stukken weer aan elkaar. Dit symboliseert een beschadigd en gebroken hart dat alleen maar waardevoller wordt wanneer het geheeld is. De oorzaak van de littekens draag je binnen in je hart. De littekens zijn zichtbaar, maar zijn mooier dan voorheen.
En soms krijg je niet alle stukken meer op zijn plek en ontstaat er een gat in je hart… Dat gat dat je soms letterlijk voelt.

Aan het einde van de dag dragen we ons hart mee als herinnering aan deze bijzondere dag.