Overdenking ds. Marco Batenburg

Corrie ten Boom hield ooit in Tokio een toespraak. Ze gebruikte als voorbeeld een zware koffer en vertelde hoe zwaar de last van alles vaak drukte. Maar toen ging ze uitpakken. Eén voor één haalde ze de spullen eruit, die steeds een beeld vormden voor een bepaalde zorg. ‘Hier is mijn reis, die ik volgende week moet maken. Ik werp de zorg daarvoor op U. Hier zijn mijn vrienden thuis. Wilt U met hen zijn? En dit hier is mijn ongeloof. Vergeef het mij Heere.’ Net zolang tot de zorgenkoffer leeg was. Toen zei Corrie ‘amen’, en ze zwaaide met de koffer alsof hij van papier was.

Jaren later ontmoette Corrie iemand die haar presentatie had bijgewoond. Juist wat na de toespraak gebeurde, had hij onthouden. Corrie had alles ingepakt en verliet de zaal met een even zware koffer als toen ze kwam.

Petrus roept op om onze zorgen op God te werpen. Een zin om ter harte te nemen én te doen! Hij wijst in zijn brief steeds op de weg die Christus gegaan is. Hij ging voorop: heel de weg naar het kruis. Hij voor mij. En daarom hoeven we onze weg niet alleen te gaan. Bemoedigend: er gaat Iemand met je mee! Er is Iemand die alles voor je heeft overgehad. Gooi daarom alles wat je bezwaart van je af, leg het bij de voet van het kruis.

Want Hij zorgt voor u. Letterlijk staat er: u gaat Hem aan het hart! ‘Meer dan een moeder troost, troost Hij’, zegt de profeet Jesaja. Meer dan een vader dragen kan, draagt Hij. Er zijn geen grenzen aan Jezus macht. Om je te helpen, te zegenen, te bevrijden, gerust te stellen. Wij gaan Hem aan het hart. Hij zorgt voor ons!

Ds. Marco Batenburg