Verder na kanker

Herstellen, balans vinden, stapje voor stapje, bij de dag leven. Wat een geduld vergt het hele proces van leven na kanker. In je hoofd gaat ‘t vaak sneller dan in werkelijkheid kan. Het is lastig om plannen te maken met de wisselende energie. Je moet je nieuwe grenzen ontdekken, soms ga je eroverheen en moet je daar weer van leren. Maar de onvoorspelbaarheid is lastig. Je lichaam weer leren vertrouwen, was daar maar een recept voor. Het is vallen en opstaan, steeds opnieuw.

Rouw

De toekomst is zo onduidelijk. Vragen spoken soms rond in je hoofd: komt het weer goed met die energie, met de vergeetachtigheid? Blijft de ziekte echt weg? Hoe zit het met werken? Soms overvalt je die onzekerheid, die vage angstsluier. Gesprekken over de toekomst zijn meer doortrokken van: ‘eerst maar eens zien’. Er is een soort rouw over wat was en wat niet meer zo is en waarvan je ook niet weet of het weer terug zal komen. Hoe zal het verder gaan?

Anker

Geloof is een anker voor je ziel. Het kan vrede geven dwars door alles heen. Maar dat voelt niet altijd zo, heb ik gemerkt in het ziekteproces en bij het herstel. Soms dobber je weerloos rond en kost het moeite om kracht te vinden. Controle kwijt zijn, zekerheden loslaten, dat valt niet mee. Maar we hoeven het niet alleen te doen. Dat is de kracht van een christen: God is erbij. We hoeven onszelf niet ‘leeg te maken’, te ontworstelen aan verlangens. Je mag je emoties, gedachten, zorgen en vragen bij Hem brengen. We hoeven niet geforceerd ‘positief te denken’. We kunnen positief in het leven staan dankzij hem, door de Hoop die Hij biedt, dag voor dag. En steeds opnieuw mag je tot Hem gaan, je mag vallen en weer opstaan. Die mindere dagen mogen er zijn. Hij heeft geduld. Hij weet wat lijden is, kent het van binnenuit! Dat geeft troost. Hij houdt van zijn geliefde kinderen. En komt ons tegemoet door andere mensen heen, die ons bemoedigen, steunen. En zo houden we vol: met de Ander en de ander.

Wijnanda Heslinga
www.schildertaal.nl