Klein geluk

De tijd heelt alle wonden? 
Ze zeggen wel eens ‘de tijd heelt alle wonden’. Misschien wel wanneer je een schrammetje op je knie hebt of een brand- of snijwond aan je hand hebt. Van een valpartijtje, een  hete pan of een nét te scherp mes. De oplossing: Maak de wond goed schoon, doe er een zalfje, gaasje of pleister op, dan herstelt het lichaam zich binnen een weekje meestal vanzelf. Misschien nog wel sneller wanneer je er ook een lieve kus op krijgt. Zo mooi werkt de natuur!  

Bij kanker en andere ernstige ziektes weet ik inmiddels uit persoonlijke ervaring verloopt herstel iets ingewikkelder. Tijd is dan niet per definitie de oplossing. Want sommige klachten helen niet, in kanker-jargon noemen we dat ‘late gevolgen’. Daar kan je soms behoorlijk veel last van hebben, want sommige restklachten veroorzaken dagelijks veel ongemak. En soms word je niet meer beter. Dus de tijd heelt helaas niet alle wonden.  

Klein geluk helpt!
Wat wel helpt is klein geluk. Klein geluk helpt om moeilijke periodes beter te doorstaan en om, voor zover mogelijk verder te herstellen en te helen, lichamelijk, mentaal en emotioneel. Toevallig, of niet, heb ik daar veel ervaring mee. Die deel ik graag ter inspiratie met jullie in deze blog. 

Elke dag klein geluk
Soms komen goede mensen en positieve dingen naar je toe, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Dat geldt ook voor klein geluk. Dat komt in vele gedaanten op je pad als je er maar voor open staat. Zoveel klein geluk als ik de afgelopen jaren heb ervaren, ik kan er bijna niet genoeg van krijgen om erover te schrijven.  Het lag steeds binnen handbereik, binnenshuis en buitenshuis, zelfs toen ik ernstig ziek was en mijn actieradius door kanker behoorlijk beperkt was. Ik hoefde alleen maar rond te kijken en elke keer was het er. Dan doel ik op alle kleine, waardevolle geluksmomenten in je leven in de vorm van lieve medemensen, gebeurtenissen, je geloof en vanuit jezelf. 

Lieve mensen, Engelen op mijn pad
Allereerst een paar voorbeelden van alle Engelen die sinds mijn ziekte op mijn pad zijn gekomen. Het waren (en zijn) er velen! Bijvoorbeeld: Al die lieve mensen die tijdens mijn ziekte, behandelingen en herstel voor me hebben gebeden, me positieve energie hebben gestuurd en kaarsjes voor me hebben gebrand: familie, vrienden, bekenden en onbekenden.  

Alle mensen die me lange tijd bemoedigende berichtjes en ansichtkaarten hebben gestuurd. M’n hele kamer hing er vol mee. Hartverwarmend!  

De aardige medicijn-rondbreng-man, die elke 3 weken nieuwe pillen van de apotheek bij mij thuis bezorgde toen ik niet fit genoeg was om die zelf op te halen. Hoeveel leuke gesprekjes hebben wij wel niet samen gevoerd? Steeds persoonlijker. Wat een aardig, betrokken mens!  

De zorgzame kantinejuffrouw in het revalidatieoord, waar ik na mijn operatie 2,5 week verbleef om op te knappen. Toen niks me meer smaakte als gevolg van de chemo’s en medicijnen deed zij gewelde pruimen (nee, geen krenten, haha) in mijn Brinta pap. Oh, wat heb ik daarvan gesmuld! 

Onze dominee, die mij steevast elke 3 weken belde om te vragen hoe ik de laatste chemo had doorstaan plus mooie gesprekken met hem op de veranda over zware onderwerpen. Niet omdat ik om zijn bezoek had gevraagd, maar omdat hij als een goede herder over mij, als ziek schaapje, waakte. Alleen wonen en ernstig ziek zijn is eenzaam en zwaar. Dus fijn om te weten dat hij en anderen over mij waakten.

Alle familieleden, vrienden en kennissen die regelmatig boodschappen voor mij hebben gedaan, mijn wassen hebben gedraaid, opgehangen, afgehaald en opgevouwen, soep voor me hebben gemaakt (mijn soepvriend), eten voor me hebben gekookt en gebracht (mijn kookvriendinnen) en me gezelschap hebben gehouden. Wat een rijkdom en geluk, al die kleine daden van medemenselijkheid! 

Lotgenotencontact: via mijn patiëntenvereniging, via www.kanker.nl en via onze mooie christelijke Stichting. Heel steunend om te ervaren dat ik niet de enige ben die dit mee maakt.  

Samen met mijn jongste dochter WK-voetbal kijken en tussendoor kletsen. Fijne bliksemafleider bij alle narigheid. In slaap vallen op de bank terwijl mijn oudste dochter dichtbij zittend op haar laptop typt. Rustgevend en vertrouwd. 

Andere vormen van klein geluk
Behalve al die lieve mensen waren er toen ik ernstig ziek was ook veel andere bronnen van klein geluk. Vooral heel veel zintuigelijk geluk, bijvoorbeeld: 

• de merel die in het voorjaar van vroeg tot laat in de boom voor mijn huis zong, koolmeesjes en roodborstjes in de tuin, lekker pikkend aan zadenbollen 
• het weiland vlak bij mijn huis met afhankelijk van de lichtval steeds andere kleuren groen
• schaapjes en paarden in de weide, de geur van pas gemaaid gras  
• ontluikende en bloeiende appelbloesems, klaprozen, zonnebloemen etc. 
• het spel van wind en geluid in volle kersenbomen  
• mijn glazen Engelenbeeld met ernaast een brandende kaars voor alle gebeden en schietgebedjes die ik tijdens mijn behandeltraject en daarna liggend op de bank heb gedaan 
• mooie, hoopvolle, troostrijke liederen, zoals bijvoorbeeld Lied 221 (zie  onderstaand linkje) 
• de ziekenhuiskapel waar ik na elke behandeling even ging zitten om mijn zorgen en verdriet neer te leggen bij God, te danken en te bidden
  
  en nog veel meer.  

Geluk vanuit jezelf 

En ‘last but not least’: geluk vanuit mezelf. Ik herinner me bijvoorbeeld:  

• Het trotste gevoel wanneer ik weer 50 meter verder kon lopen.  Na een aantal weken trainen kon ik eindelijk de entree van het voetbalveld bereiken en mijn jongste dochter weer zien voetballen. Schijnbaar kleine afstand, groot geluk. 
• Ondanks alle misère kunnen genieten van kleine dingen, ook al duurde het soms maar heel kort 
• Dankbaar zijn voor al het positieve dat er elke keer weer is. 

Lied: Zo vriendelijk en veilig als het licht: https://youtu.be/8JorQXOjiR0 

Heilzaam en helend
Kortom: klein geluk is er altijd. Als je er voor open staat, zie je het opeens overal en komt het overvloedig op je pad. Het is heilzaam en helend. Wanneer je eenmaal de smaak te pakken hebt, wil je nooit meer anders. Je hoeft bovendien niet eerst ernstig ziek te worden om klein geluk te kunnen ervaren.  

Bij deze wens ik iedereen die dit leest dus veel geluk in het nieuwe jaar! 

En jij?
Ben jij net als ik al een verzamelaar van klein geluk? Heeft dat jou ook zoveel gebracht tijdens je behandelingen, verdere herstel en daarna? Of word je misschien niet meer beter en ervaar je ondanks dat nog steeds klein geluk? Of ben je inmiddels weer) een gezonde medemens en net als ik een blije levensgenieter? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. 

Levendige groet,
Christa 

In het voorjaar van 2019 kreeg Christa van Werkum onverwachts de diagnose kanker. Een tijd is het goed gegaan, maar in het najaar van 2022 wordt Christa opnieuw behandeld, de kanker is weer actief in haar lichaam. De ziekte geeft haar veel waardevolle levenslessen. Die levenslessen deelt ze graag met anderen via haar blog.