Je brengen waar je niet naartoe wilt….

Of we direct bij de huisarts wilden komen. Mijn eerste reactie was: ‘We komen vanmiddag wel, mijn vrouw heeft nu rust nodig.’ We waren al maanden aan het kwakkelen en al die tijd had de huisarts geen oorzaak kunnen vinden. Gelukkig hield de assistente vol en zo zaten we een kwartier later in de spreekkamer.

De dag daarop volgden de opname en onderzoek in het ziekenhuis, waar binnen 24 uur de oorzaak van de ellende werd vastgesteld. Een NET-tumor van tien centimeter rond de alvleesklier. Snel door naar het UMCU, waar de chirurg reageerde met de woorden: ‘Dat u nooit achter het stuur bent weggevallen. U hebt een engeltje op uw schouder.’ Die opmerking bracht bij mijn vrouw direct Psalm 91 in gedachten. Wonderlijk hoe God via via woorden kan geven die je bemoedigen.

Een grote buikoperatie volgde en na een periode van herstel leek alles goed en schoon. Totdat. Een explosie van 15 grote en kleine tumoren. Opereren was nu geen optie. Genezing was niet meer mogelijk. Wel het vergroten van levenskwaliteit en duur. Na een jaar van behandelen en toch nog een operatie waren de meeste tumoren weg. Totdat. Weer een explosie van 60 kleine tumoren. Ook nu een radioactieve behandeling. En ook nu bijzondere zegen. Van 60 in het voorjaar naar 30 in de zomer en 14 tumoren in het najaar. Op dit moment zien we uit naar een oproep voor een grote buikoperatie in een poging zoveel mogelijk kleine tumoren te verwijderen. Ziekenhuis in en weer uit. In en uit. Brengen waar je niet naartoe wilt? Reken maar.

In het geciteerde Bijbelvers spreekt Jezus tot Petrus over bij de hand genomen worden naar een plek die hij zelf niet kiest. Sterker nog, brengen naar waar je niet wilt. Maar juist zo zou Petrus getuigen van Zijn Heer en Heiland tot in het centrum van de macht, Rome. Brengen waar je niet naartoe wilt. Zo voelt ons hierboven beschreven traject ook. Zeker in het begin hebben we slapeloze nachten gehad en veel gehuild. Met de gemeente hebben we ook veel gebeden. Voor iedere grote behandeling heeft mijn vrouw ziekenzalving ontvangen in het midden van de gemeente. En dat heeft ons en anderen rijk bemoedigd. De ziekenzalving als een tastbaar gebed, een sacrament, over haar leven. Naast de pijn die ik soms letterlijk in mijn lijf voelde, was dit moment van haar mogen zalven met olie en voor haar bidden, zo rijk en intens. Het liefste dat ik hier op aarde heb zichtbaar toevertrouwen aan de Liefde van het heelal. Dat werkt helend in de pijn, de verwarring, de angst en onzekerheid. Ik vind het wonderlijk hoe de dreigende hand van de ander kan veranderen in de zegenende hand van de Ander.

Herkent u, herken jij, dat in je eigen leven? Of wil je dat ontvangen? Ik geloof dat het kan waar wij Jezus volgen. Dan kun je leven en zelfs sterven tot eer van Hem. Jezus zegt: ‘Volg Mij!’ Als je Jezus volgt, weet je wie je bij de hand neemt. Of het nu een Romeinse soldaat is, zoals bij Petrus, of ziekte en tegenslag. Waar jij en ik onze handen in Zijn hand leggen, is het de Vader die ons leidt. Ik nodig je uit om met mij mee te bidden: Neem Heer, mijn beide handen, en leid Uw kind. Dan reis je veilig, dan reis je goed. Zelfs in de onzekerheid en verwarring die kanker in je leven brengt.

Jouke Telgenhof, predikant te Strijen – wijk Ichthus