Alles komt goed!

De afgelopen maanden heb ik regelmatig gesproken met mensen die ziek zijn, mensen die in angst hebben gezeten of een kleinkind het wel zou redden, met nabestaanden en met mensen die bij iemand die horen die kanker heeft of heeft gehad. En kijken we dan naar de zin: ‘Alles komt goed!’ dan klinkt dat vaak erg makkelijk, want dat wordt nog weleens gezegd, soms tegen beter weten in. Begrijpelijk, want we hopen en bidden voor de zieken en hun naasten dat het goed komt.

En dan mogen we het Paasfeest vieren, het feest van de Opstanding, de Verrijzenis van Jezus, een lentefeest wordt het ook wel genoemd. Een feest om vooruit te kijken naar de toekomst die er voor ons is bij God. En hoe een mens er ook naar uit kan zien, als je hier op aarde leeft, wil je blijven en er nog niet aan denken dat je leven snel voorbij zal zijn.

En toch komt dit veel voor binnen onze stichting, er wordt veel geleden, maar er is ook hoop, er wordt veel gebeden, alleen die gebeden worden niet altijd verhoord.

Hoe ingewikkeld is ziek zijn, rouwen en hopen in een wereld waar het ook nog eens erg onrustig is. Hoe ga je daar als mens mee om? Kunnen wij leren van het verhaal van Pasen? Kunnen wij kracht en troost halen uit de weg die Jezus voor ons is gegaan?

Want de woorden ‘Alles komt goed!’ zeggen we nog weleens te makkelijk tegen elkaar. Want we weten dat de realiteit van het leven soms heel anders is. Het is niet makkelijk om te geloven in een hoopvolle toekomst. Maar het zijn wel woorden van hoop: God belooft ons een nieuwe wereld zonder pijn en verdriet, een toekomst die van Hem is.

Kunnen wij daar iets van laten zien door er voor elkaar te zijn, vooral in tijden van ziekte en zorg? Want als we deze hoop doorgeven en naast onze zieken en nabestaanden staan, geven we de hoop van Pasen door in het geloof dat alles goed komt.

Dat vind ik zo ontroerend in het Paas Evangelie van Johannes 20: 1-18, waarin Maria uit Magdala huilend op zoek gaat naar Jezus. Jezus zei tegen haar: ‘Maria’. Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’

In dit gedeelte van Johannes 20 zien we mensen die in de war zijn, twijfelen en verdriet hebben op de morgen van de Opstanding, letterlijk de weg kwijt zijn.

En dan roept Jezus in het grootste verdriet wat je als mens kunt hebben ‘Maria’ op een manier die je alleen kunt zeggen tegen iemand waar je heel veel van houdt.

Zo doet God dat ook voor u, jou en mij. Op de diepste momenten van verdriet, angst en twijfel in ons leven roept God ook ons, wil Hij er voor je zijn, hoe moeilijk het soms ook is.

Kunnen we dan zeggen door alles heen, hoe zwaar kuren en behandelingen ook zijn, op momenten waarop je denkt: ‘dit grote verdriet kan ik gewoon niet dragen’, kun je je dan gedragen voelen door

God en kracht putten uit het Paas Evangelie? Dat is wel wat ik u allen toewens, dat de Liefde van Jezus en de Kracht van God helpt om het leven te leven en we kunnen zeggen: ‘Alles komt goed!’

Joke Pennewaard