Terugblik Young op 4 november 2017

Hoe fijn is het om samen te zijn met lotgenoten!? Erkenning vinden, samen delen wat je hebt meegemaakt, maar ook zeker om samen te vieren dat het leven nog niet voorbij is. Ondanks dat iedereen die kanker heeft gehad, erkent dat het een heftig (emotioneel) traject is, erkent ook iedereen dat er weer een tijd aanbreekt om weer te bouwen aan het leven. En dat je dat soms samen doet, maar bovenal samen met God. Dat was dan ook het thema van de Youngdag van afgelopen 4 november: In de beschutting van Gods huis.

In de knusse setting van het Beauforthuis zijn we met een kleine groep bij elkaar gekomen om onze ervaringen te delen aan de hand van het thema. De boventoon is vooral: wat heeft God voor jou klaarliggen in Zijn huis naast alle tumult die kanker brengt. En welk van je eigen ellende laat je achter. Op papier worden de meest uiteenlopende woorden beschreven: vreugde, blijdschap, rust, heiligheid, puurheid, schoonheid, kennis, wijsheid en noem maar op. Al deze woorden leggen we op de grond in de vorm van een huis en eigenlijk is iedereen verwonderd. Voor ons ligt een huis van papier, maar iedereen lijkt te voelen dat het veel meer betekent.

Wat een rijkdom mogen wij tot ons nemen als we beseffen wat God voor Zijn kinderen heeft, dwars door leed, pijn en ellende heen. Ieder pakt een steentje en schrijft er een woord op van wat hij of zij mee naar huis wil nemen, een gedenkteken om niet alleen de dag te herinneren maar ook Gods cadeaus aan ons. Niet alleen beschrijven we een steentje met wat we mee willen nemen, maar ook met wat we achter willen laten. Thema’s als ongeloof, onrust, verwarring, boosheid, eenzaamheid en pijn worden achtergelaten in Gods huis. Aan de hand van zowel de positieve als de negatieve steentjes delen we onze ervaringen. Het is een delen van hart tot hart.

Verder luisteren we naar een tiental gedichten uit de bundel ‘dichter tegen kanker aan’ waar we ons opnieuw verwonderen. Dit keer om hoe kanker eigenlijk samenbindt, hoe sommige thema’s die mensen met kanker ervaren zo eigen, maar ook zo universeel lijken te zijn. Aan de hand van de gedichten maken we een prachtige (enigszins blubberige en natte) wandeling door het bos om dieper in te gaan op wat de gedichten en onze gevoelens doen als we kanker opnieuw zo dichtbij beleven.

Want dat deed het: kanker kwam dichtbij op deze Youngdag, niet zozeer om alles rondom de kanker te (her)beleven, maar om samen bewust te zijn van het leven dat er na kanker mogelijk is, zonder te ontkennen dat de weg heftig en hobbelig kan zijn. We weten ons gedragen door een God met een huis vol mogelijkheden en het was fantastisch om dat in elkaar te mogen zien.