Je hebt geluk als je het niet krijgt

Eerst kreeg mijn moeder het
Mijn verhaal over kanker begint eigenlijk niet bij mij, maar bij mijn moeder. Zij stierf op 52-jarige leeftijd aan uitgezaaide darmkanker. Ik was toen 21, mijn broers 19 en 17 jaar. Dat was voor ons gezin een traumatische gebeurtenis. We waren er allemaal kapot van. Het voelde alsof mijn verdriet en gemis nooit over zouden gaan. En heel lang heb ik gedacht ‘ik word niet ouder dan 52’.

Van verdriet naar vertrouwen
Natuurlijk sleet mijn verdriet in de loop van de jaren en kon ik op een gegeven moment weer genieten van alle fijne nieuwe dingen in mijn leven: lieve partners, kinderen, interessant werk, goede vrienden, nieuwe hobby’s enzovoorts. Naarmate ik ouder werd kreeg ik langzamerhand meer vertrouwen in mijn levensverwachting. 70 of 75 worden leek me wel een haalbare kaart. Mijn opa en oma van moederszijde zijn immers 84 en 87 jaar geworden en mijn vader 85!

Hier en nu
Is er iets veranderd in mijn situatie waardoor ik in de loop van de tijd positiever over mijn levensverwachting ben gaan denken?  Nee, feitelijk niet. Ik ben er alleen anders in gaan staan. Door mijn leven met volle teugen te leven, ben ik vooral met het ‘hier en nu’ bezig geweest in plaats van met allerlei niet te verifiëren aannames over de toekomst. De magische leeftijd van 52 ben ik ondertussen ook gepasseerd.  Vroeger dacht ik ‘ouder dan 52 worden is leven in reserve-tijd’. Nu denk ik dat niet meer. Ik leef gewoon mijn leven. En soms heb je geluk en soms heb je pech.

En toen kreeg ik het ook
Sinds ik het voorjaar van 2019 op 57-jarige leeftijd de diagnose uitgezaaide eierstokkanker kreeg staat mijn leven op zijn kop. Alles wat daarvoor vanzelfsprekend was, is dat nu niet meer. Ook mijn ideeën over mijn eigen levensverwachting staan dus opnieuw op losse schroeven. Ik heb weliswaar geluk gehad dat mijn intensieve behandeltraject goed is aangeslagen en dat het met mijn herstel weer de goede kant op gaat. Maar ja, je weet maar nooit of en wanneer ‘the silent killer strikes again’. Schertsenderwijs zeg ik nu  ‘garantie tot de voordeur’. Maar ja, hebben we dat eigenlijk niet allemaal?

Je hebt geluk als je beter wordt
Gek genoeg heeft juist kanker mij geleerd om vanuit een ander paradigma te gaan leven. Niet meer vanuit naïef kinderlijk vertrouwen en magisch bezwerende gedachten als ‘ik krijg het zeker weten niet’ en  ‘ik ga niet jong dood’ of fatalistische gedachten als  ‘ik krijg vast net als mijn moeder kanker’ of  ‘binnen 5 jaar ben ik waarschijnlijk dood’. Maar vanuit de gedachte: ‘het is pech als je het krijgt, je hebt geluk als je beter wordt en het is een wonder als het nooit meer terug komt’.

Hoop doet leven!
Die nieuwe gedachte geeft gek genoeg meer ruimte voor hoop dan alle gedachten die ik ooit daarvoor had. Het betekent namelijk jezelf overgeven aan het feit dat we heel veel dingen in het leven eigenlijk niet in de hand hebben. En het geeft ruimte om je open te durven stellen voor geluk én wonderen.  Die hoop probeer ik daarom voor mezelf goed levend te houden. Dat helpt me om elke dag opnieuw op te staan met goede moed en vertrouwen in de toekomst. Dat wens ik iedereen die nu met kanker wordt geconfronteerd ook van harte toe! Want het oude gezegde is toch immers ‘hoop doet leven’!

Een jaar verder
Inmiddels ben ik ruim 2 jaar verder en het gaat een stuk beter met mij. Met veel zin en levenslust ben ik bezig de draad van mijn leven weer op te pakken. Op termijn hoop ik ook weer ‘normaal’ te kunnen werken als (loopbaan)coach van leidinggevenden, medewerkers en werkzoekenden en als facilitator van groepen. Nou ja, wat is eigenlijk normaal? Of misschien ga ik wel iets heel anders doen? In ieder geval met heel wat nieuwe levenservaring erbij. Die zet ik graag in mijn toekomstige werk in!

Wat heb ik ervan geleerd?
Maar eerst neem ik jullie mee in mijn verhaal. Hoe het allemaal begon en wat ik ervan heb geleerd. Het eerste was dat mijn lichaam mij in de steek liet. Daarover gaat mijn volgende blog. Wil je weten wat ik heb gedaan om ondanks alles hoop te houden? Lees dan ook de blogs daarna.

En jij?
Herken je je in het bovenstaande? Of wil je reageren? Graag! En voel je vrij om mijn blog te delen!

Gedicht

Leestip: 365 meditaties van Henri Nouwen. Voor elke dag van het jaar. Uitgeverij Lannoo (2019). ISBN 978 94 014 6009 5- NUR 705

Levendige groet,
Christa van Werkum / christa@christaversterkt.nl

In het voorjaar van 2019 kreeg Christa van Werkum onverwachts de diagnose kanker. Een tijd is het goed gegaan, maar in het najaar van 2022 wordt Christa opnieuw behandeld, de kanker is weer actief in haar lichaam. De ziekte geeft haar veel waardevolle levenslessen. Die levenslessen deelt ze graag met anderen via haar blog.