Dag van het geluk

Een vriend van ons die vormgever is, deed ons een zelf ontworpen kalender met prachtige foto’s van paddenstoelen kado. Door hem en zijn gezinsleden zelf gefotografeerd. Verder stonden er allerlei ‘dagen van’ op aangegeven. Bekende dagen zoals dierendag, Goede Vrijdag, Koningsdag, etcetera. Maar ook hele merkwaardige dagen waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Wat te denken van ‘nationale krokettendag’ 9 oktober.  En op 13 januari ‘badeenddag’. “Dat moeten wel grapjes zijn” dacht ik. Waarom zou je zo’n dag in het leven roepen? Om de badeend eens extra in het zonnetje te zetten ? Ik heb het even nagevraagd bij vriend. Maar heus, die dagen schijnen echt te bestaan. In ieder vakje staat wel iets. 

Vandaag, 20 maart is het ‘internationale dag van het geluk’. Daar had ik ook nooit van gehoord. Ik heb het opgezocht. Op deze dag wordt het gelukkigste land ter wereld bekendgemaakt. Nederland stond vorig jaar op nummer zes in de top tien. Het gaat er om hoe gelukkig de inwoners van dat land gemiddeld zijn. “Hoe is het eigenlijk met mijn geluksgevoel gesteld?” dacht ik. Het geluksgevoel van mijn leven, staat dat op tien, of  zes, of één? Eerst maar eens vaststellen wat  ‘geluk’ nou precies is. Wikipedia omschrijft het als volgt: “Geluk (of gelukkig zijn) kan worden omschreven als het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden. Hierbij kunnen er verschillende positieve emoties aanwezig zijn, zoals vreugde, vredigheid, ontspannenheid en vrolijkheid.”   Nou ben ik nog niet wijzer. Want als ik het letterlijk analyseer, kan ik zeggen: “ik heb uitgezaaide kanker, ik word nooit meer beter, de dood zit al jaren in mijn nek te hijgen, en we zitten bovendien in een corona pandemie. Dat zijn mijn huidige levensomstandigheden.” Ben ik daar tevreden mee?” Dat is een lastige vraag. Liever had ik het allemaal niet. Liever heb ik geen kanker. Natuurlijk voel ik mij wel eens ongelukkig over de situatie. Tegelijkertijd ben ik tevreden met mijn leven. Hoe het met mij gaat. Dat ik al zes jaar leef, na de levensverwachting van een jaar. De mooie en positieve dingen die het ziek -zijn mij ook gebracht hebben. Mensen die op mijn pad zijn gekomen. Inzichten die ik heb verkregen. Mijn geloof dat zich verdiept heeft. Ja, ik durf wel te zeggen dat ik een gelukkig mens ben. En dat de verschillende positieve emoties die genoemd worden aanwezig zijn in mijn leven, zoals vreugde, vredigheid, ontspannenheid en vrolijkheid.  Niet voortdurend en ook niet persé allemaal tegelijk. Maar ik denk dat er toch weinig mensen zijn die altijd en voortdurend gelukkig zijn.

Pieken en dalen
Er is een gezegde dat je zonder dalen ook geen pieken hebt. Een waar woord. Hoe gelukkig was ik nadat ik op bodem van de put lag tijdens een chemokuur, en na een poosje weer een wandelingetje naar de brievenbus kon maken, met de zon op mijn gezicht. Diep ongelukkig was ik, omdat mijn haar er voor de tweede keer afging. Dolgelukkig dat ik een geweldig leuk haarwerkje vond en me daar mooi mee voelde. Talloze voorbeelden. ‘Gelukkig zijn’ is relatief. Ik had ongelukkige pech dat kanker op mijn weg kwam, maar ik ben zielsgelukkig dat ik dat pad niet alleen hoef te lopen. Dat ik God in mijn nabijheid weet. Ik realiseer mij dat ik geluk vaak later pas als geluk herken. Terugkijkend op mijn leven kan ik mij momenten of periodes herinneren waarvan ik nu denk : ” Dát was geluk”. Wat was ik toen eigenlijk gelukkig. Terwijl ik het op dat moment niet zo bewust beseft heb. ‘Gelukkig zijn’ met terugwerkende kracht.

De Libanese schrijver Kahil Gibran(1883-1931) schreef: “Wanneer gij blijde zijt, schouwt dan diep in uw hart, en gij zult zien dat enkel wat u smart gegeven heeft, ook vreugde brengt.
Wanneer gij verdrietig zijt, blikt dan opnieuw in uw hart en gij zult zien dat ge weent om wat u vreugde schonk.” Vrij vertaald: als je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je huilt om wat je eens gelukkig maakte. Dat is de andere kant. Ik kan verdrietig zijn om wat er niet meer is, om wat ik los moest laten. Maar het zijn inderdaad de geluksmomenten die dan in mijn gedachten komen.

Een dierbaar nichtje van mij, die helaas is overleden, maakte eens de prachtige vergelijking met een parelketting.  Geluksmomenten zijn als parels, rijg ze tot een kostbaar parelsnoer van je leven.

Je kan en mag gelukkig zijn met de dingen die het leven je brengt. Maar we mogen ook gelukkig zijn om het ‘Grote Geluk’  wat nog in het verschiet ligt. In de Bijbel staan genoeg teksten die over geluk gaan. In mijn geliefde psalm 23:6 staat: “Geluk en genade volgen mij alle dagen van mijn leven. Ik keer terug in het huis van de Heer, tot in lengte van dagen.”  

Wát een geluk, om in dat vertrouwen te mogen leven.

Lenneke de Mooij heeft uitgezaaide eierstokkanker. Daarbij is ze actief voor Olijf, het netwerk voor vrouwen met gynaecologische kanker. “Kan ik mijn ziekte en situatie misschien ombuigen zodat er iets zinvols uit voort kan komen?” vroeg ze zich af. In haar blogs voor Als kanker je raakt deelt ze daarom haar ervaringen en bevindingen over hoe ze leeft met de ziekte kanker in haar leven.