Terugblik Dirksland ontmoetingsdag ‘Als kanker je raakt’

Op 23 maart was er in zalencentrum Onder de Wiek in Dirksland de ontmoetingsdag ‘Als kanker je raakt’. Hieronder een terugblik van één van onze gasten.

Zaterdag 23 maart was het zover en ging ik met twee andere lotgenoten op weg naar Dirksland, benieuwd wat de dag ons brengen zou. Alle drie waren we al meerdere keren bij een ontmoetingsdag of themadag geweest, maar toch is het iedere keer weer spannend en roept het ook weer emoties op.

We werden hartelijk ontvangen in verenigingsgebouw Onder de Wiek. Heerlijke koffie met een echte Zeeuwse bolus. We waren met een groep van ongeveer 16 personen, waaronder ook twee fysiotherapeuten die uit professionaliteit aanwezig waren. Mooi om te zien dat ook professionals zich interesseren in deze dagen.

Rob Favier leidde de dag en opende met een van zijn mooie, maar ook ontroerende liedjes. Het lied ging over de woorden die op het dak van een boerderij staan: ‘Jezus redt’.  Hoe bureaucratie ervoor kan zorgen dat de naam Jezus zelf het NOS-nieuws haalt. Geweldig.

Daarna een voorstelrondje, waarin we kennis maakten met elkaar en benoemden welk verlies we geleden hebben en de pijn die dit nog steeds met zich meebrengt. Dit maakt altijd indruk en is ook zo divers. De verhalen gingen over het verlies van een partner, kind, broer en gezondheid. Heel verschillend en toch samenbindend in erkenning en herkenning.

Hierna kwam Ineke Vliem aan het woord. Zij nam ons mee aan de hand van een kaart naar ‘Het Land van Ooit’ met hierop de levensrivier afgebeeld met alle thema’s van rouw die we tegenkomen. Heel erg interessant hoeveel plekken op de kaart zijn uitgezet die linken aan ons rouwpad. Hoe kom je dan aan in Nieuw Land? Dit is een hele weg met vallen en opstaan. Voor iedereen heel herkenbaar. Het was heel leerzaam en ook door de interacties verdiepten we ons in het rouwpad dat we te lopen hebben. Zoveel verschillende gedachten, emoties en vragen.

Daarna zong Rob voor ons nog een lied en werden we verwend met een heerlijke broodmaaltijd. Hierna waren er twee workshops: een spel ‘Ons bestaan op ons bordje’ en de creatieve workshop. Ik had de creatieve workshop gekozen en we gingen aan de slag met tijdschriften, verf, lijm en allerlei leuke frutseldingen om hiervan een mooie collage te maken die linkte aan ons verlies of kleur van hoop. Al knippend en scheurend komen er emoties los en kijk je het verdriet weer in de ogen. Creativiteit geeft me altijd een bijzonder gevoel en kan soms meer dan woorden.

Na afloop was er een evaluatie over de workshops en de dag die door iedereen positief werd ervaren. Met een hoofd vol herinneringen reed ik weer huiswaarts, ook deze ontmoetingsdag gaf weer hoop. Hoop op een Toekomst vol van Hoop.

Tannie Blankenstijn