(Lit)teken van hoop!

In de Bijbel staat een bijzonder verhaal over de apostel Thomas. Hij wilde maar niet geloven dat Jezus werkelijk was opgestaan. Maar als hij plotseling oog in oog staat met het opstandingslichaam van Jezus, mag hij zijn handen in de wonden leggen. Vaak wordt hij hierom de ongelovige Thomas genoemd.

Zijn naamgenoot, Thomas Halik, geeft hem in zijn nieuwste boek een hele andere waardering. Hij ontdekt juist in dit verhaal dat Jezus de deur van de gewonden is.

Het is opmerkelijk dat op het opstandingslichaam van Jezus de wonden nog aanwezig zijn. Je zou op zo’n vernieuwd lichaam geen tekens meer verwachten die verwijzen naar de dood. Toch mogen de littekens zichtbaar blijven.

Jezus’ heeft zich met Zijn liefde voor ons ook verbonden met de wonden van dit bestaan. Zoals ook onze verwondingen zichtbaar mogen zijn. We hoeven ze niet te bedekken. En we hebben ze allemaal. Ze verbinden ons ook met elkaar. Want wie zichzelf en anderen werkelijk liefheeft, krijgt vroeg of laat te maken met verwondingen. Ze horen bij onze liefde voor elkaar en voor de wereld om ons heen.

Het mooie is dat het verhaal van Thomas ons de ogen ervoor opent dat God Zijn gewonde hand naar ons uitsteekt. Hij biedt ons Zijn hand aan om zo Zijn littekens met die van ons te verbinden. Sommige littekens zijn letterlijk als zichtbare krassen op ons lichaam aanwezig. Andere dragen we mee in ons hart. Maar al onze zichtbare en onzichtbare littekens verbinden ons met Christus.

Na de opstanding vertellen de littekens van Jezus ook een nieuw verhaal. Het gaat niet alleen meer over de kruisiging, maar vooral over de opstanding. Want Hij die dood was, is opgewekt. En daarin ligt ook mijn hoop. Onze littekens zijn in Christus’ handen geborgen. Onze verhalen zijn bij Hem bekend. …dus ook onze pijn. Hij heeft zich met ons hele leven verbonden. En zoals we met Hem verbonden zijn in onze pijn, zo zijn we ook met Hem verbonden in de opstanding. Hij is ons voorgegaan. En zo maken onze persoonlijke verhalen deel uit van Gods grote verhaal met ons allemaal!

Sijbrand Alblas