Wereldlichtjesdag

Lange tijd had ik er niets mee. Voor mij voelde het als een lege herdenking zonder diepgang. Ik haalde er geen troost uit. Zelf heb ik een diep weten, dat mijn kleine meisje eeuwig mag wonen bij God. Een weten dat diep geworteld is, dat niet uit mijzelf kan komen. Een weten zo groot, dat het alleen bij God vandaan kan komen. Daar haal ik  mijn troost uit. Wereldlichtjesdag voelde voor mij zo leeg, zo nietszeggend. Het leek niets toe te voegen en het brengt Esmee niet dichterbij.

Om mij heen zijn er wel mensen die er troost uithalen en het fijn vinden dat er een dag is dat het mag. Dat het mag om de naam te noemen van hun kind. Dat het bij iedereen bekend wordt, dat ook dat kindje er is en er mag zijn. Niet zichtbaar op deze aarde, maar wel voelbaar in ons hart.

Waardering
Steeds meer begin ook ik wereldlichtjesdag te waarderen. Het aansteken van een kaarsje dat licht geeft in duisternis. Jezus die kwam in de duisternis. Wanneer je een kaarsje aansteekt en je mag zien op Zijn licht. Als je de Troost mag ervaren van Zijn liefde en je kindje mag herdenken in Zijn aanwezigheid, dan schijnt er een heel ander licht op wereldlichtjesdag. Dan voel je de liefde en de warmte. Dan vind je de verbinding onderling. Niet de verbinding van ons overleden kind, maar het daaroverheen mogen zien op Jezus de Trooster, ons eeuwig Licht.

Nu zie ik de troost van wereldlichtjesdag. Dat we dat via “Als kanker je raakt” mogen organiseren geeft hoop en uitzien, ook in deze tijd van Corona. Ons toch mogen verbinden met elkaar via deze weg geeft ruimte, liefde en samenhorigheid.

Het licht
Dit jaar valt wereldlichtjesdag op 13 december. De 3^de adventzondag. Advent. Een donkere tijd, maar toch het uitzien naar Het Licht. Wij leven in Adventstijd. Soms is het donker om mij heen en is het gemis zo sterk, dat ademhalen bijna niet mogelijk is en er alleen maar duisternis lijkt te zijn. Dan te mogen opzien, voelen en uitzien naar dat vlammetje, dat heel klein lijkt, maar in de diepe duisternis toch heel veel licht geeft. Het uitzien naar de geboorte van De Trooster. Daaraan vasthouden, mij daaraan overgeven en daarin mogen wegzinken, dat is nu mijn betekenis voor wereldlichtjesdag.

Als alles donker is
Ontsteek dan een lichtend vuur
wat nooit meer dooft!

Wereldlichtjesdag. Ik had er niets mee, maar nu vier ik het mee!

Geschreven door Mariëlle de Ron. Ze is getrouwd en moeder van vier prachtige kinderen, Youri, Inge Esmee* en Lotte, waarvan één bij God mag wonen en ze nog mag zorgen voor haar andere drie kinderen.