Verslag tieneractiviteit en foto’s

Door Mariëlle de Ron

Wat een bijzondere ervaring. Voor de eerste keer 12 tieners op een boerderij met stormbaan en lasergame. Tieners met een eigen verhaal van gemis en verdriet. Tieners die van heel dichtbij te maken hebben met kanker en/of overlijden.

Bij het welkom heten van de tieners voelde het nog wat onwennig. De tieners hadden duidelijk een verhaal op hun gezicht, vonden het spannend om hier te zijn en waren afwachtend op wat komen zou. Ik besefte dat zij zelf hun pad van rouw en verwerking moeten wandelen, maar dat ik hier wel mocht zijn om hun handvatten te geven en ze te laten merken dat ze gezien worden. Ze zijn niet alleen in hun verdriet. Dat blijkt al gauw na het voorstelrondje.

Elkaar aftastend, de stormbaan verkennend, beginnen we aan deze dag. Wedstrijdjes doen en fanatiek de stormbaan over. Het kost een vlag, maar geeft een lach en hilariteit alom. Stoom afblazen en elkaar beter leren kennen in een ontspannen setting. Het is mooi en dorstig weer en op het avondmenu staat een bbq.

Terwijl dit voor ons klaargemaakt wordt, nemen we vragen door, gemaakt door Laurina de Visser van https://lichtehuisjes.nl. Grappige vragen waar je om kan lachen, maar ook vragen waar je over na moet denken. Wat ga ik hierop zeggen en wil ik dit de ander laten weten? De een kan hier gemakkelijk antwoord op geven, de ander lacht het weg, maakt grapjes en wordt baldadig. De spanning loopt op en er moet geventileerd worden. Het verschil is bijzonder. De een gaat in gesprek over kwetsbaar zijn en onzekerheid, de ander is aan het stoeien en bewegen of loopt weg tijdens een vraag en gaat wat anders doen. Ze lijken het gevraagde te negeren in de hoop dat het vergeten wordt. Het mag er allemaal zijn.

Het eten is klaar.
Heerlijke salades, mooi vlees en lekkere sausjes. Wat is er goed voor ons gezorgd. De eigenaren van lasergamemolenwaard.nl zijn echt super vriendelijk en behulpzaam; niets is te gek. Al gauw zit iedereen te smullen en te kletsen, ontspannen, gezellig en open. De gesloten jongen die om 16:00 uur aankwam bij het hek, is nu een leuke gezellige knul, die goed kan vertellen wat hem raakt en waar hij mee zit. Ik geniet van zijn openheid en voel echt trots voor hem, wat is dit een leuk joch. Tegelijk voel ik zijn pijn over de momenten dat hij niet begrepen is en niet juist behandeld werd. Maar hij gaat door met zijn leven en doet het goed, wat een kanjer.

En dan lasergamen. De activiteit, waar iedereen het meeste naar heeft uitgekeken. Lekker op elkaar schieten. Yes! Uitleg over de geweren volgt en aan de vragen die worden gesteld, hoor ik al dat verschillende tieners dit al vaker gedaan hebben. Maak je borst maar nat. Enthousiast en uitgelaten rennen we over het veld. De termen ‘I got you’ en ‘ouch’ (je bent geraakt) vliegen mij letterlijk om de oren. Verbeten gezichten kijken door het vizier om de ander te kunnen raken. Echt een tof iets dat lasergamen. Ondertussen wordt een vuur gestookt voor het kampvuur. In de vlammen en de rook ziet het er nog spannender en echter uit.

De marshmallows liggen klaar en er wordt gezocht naar lange stokken om deze aan te kunnen prikken. Weet je wat echt lekker is? Zo’n marshmallow tussen 2 biscuitjes, ook wel s’mores genoemd. Echt te lekker!

Het wordt steeds donkerder en gezelliger bij het kampvuur, tijd voor een mooi verhaal. Met behulp van de zaklamp van een telefoon, wordt het verhaal voorgelezen. Een verhaal over het bewaren van mooie herinneringen. Herinneringen die je op mag schrijven en bewaren. Maar ook nare dingen worden op papier gezet. Ervaringen die je achter je wilt laten, mogen opgeschreven worden en in de vlammen gegooid. Symbolisch gebaar, waarbij je letterlijk de nare dingen loslaat.

Wat een mooie en lieve jongeren heb ik mogen ontmoeten. Wat een verdriet en gemis heb ik bij hen gezien. Wat hebben ze al veel meegemaakt in hun jonge leven, maar wat zijn ze stuk voor stuk mooie en stoere mensen. Een voorrecht dat ik onderdeel van deze dag mocht zijn.