Verslag van één van de deelnemers | Kanker en geloof 19 mei 2021

Zoomsessie AKJR, onder leiding van Bouwina de Haan en Wijnanda Heslinga. 

Het was alsof ik mij op heilige grond bevond toen ik op woensdag 19 mei deelnam aan de ontmoeting over ‘Kanker en geloof’.

De zoomontmoeting met zeven deelnemers was bijzonder waardevol. Door de uitstekende voorbereiding durfden lotgenoten in een intieme setting hun worsteling met elkaar te delen.

De opbouw van de sessie leende zich voor een sfeer van vertrouwen. Wijnanda liet ons een aantal persoonlijke kunstobjecten zien. Ze gaven uiting aan haar ziekteproces. Naast het geboetseerde lichtobject en de schilderijen raakte ook de aanwezige poëzie de deelnemers. De kennismakingsronde onder leiding van Bouwina droeg een extra steentje bij. Er kwam ruimte om vertrouwelijk met elkaar in gesprek te gaan. Tijdens de gezamenlijke uitwisseling vertelden de deelnemers over hun eigen beleving. Een veelheid van aspecten kwam naar voren en ik parafraseer:

‘Na de diagnose schoot ik in de regelstand.’
‘Voor mijn gevoel, ben ik stil gezet.’
‘De gedachte dat mijn leven te kort zal zijn, is een pijl die op me afgevuurd wordt.’

‘Leven met kanker heeft gevolgen voor mijn werk.’
‘Wat betekent het ten diepste, dat als gevolg van kanker mijn leven kinderloos is?’
‘Ik kan me verliezen in angst.’

‘Hoe ga ik om met onverhoorde gebeden?’
‘Ik worstel met het wonder van gebedsgenezing.’
’Een wonder is voor mij geen wonder als er voorwaarden en inspanning nodig zijn.“ (naar Christa Rosier).

 ‘Ik ben bang om dood te gaan, niet om dood te zijn.’
‘ Mijn angst heeft psycho – somatische klachten ten gevolge.’
‘Sommige liederen zijn vervreemdend voor me; voor mij geldt: “Uit de diepten roep ik tot U” (Ps.130)’.

‘Wat zien ze van mijn hoop?’
‘Ik heb geleerd: Uw genade is mij genoeg.’
‘Mijn situatie is verergerd; mijn hoop is op de Here Jezus.’

Deze uitspraken verraden een geestelijke worsteling. Het is kostbaar voor lotgenoten een platform te hebben om hier met elkaar over te kunnen spreken. In de herkenning ligt troost verborgen. Het helpt hen hun eigen weg tot een gebaande weg te maken.

Ik vond het een voorrecht deze morgen deelgenoot te zijn en deze heilige grond te ervaren.

Gettie Kievit, geestelijk verzorger