Voor alles is een tijd

Berichtjes
Mijn telefoon geeft piepjes. Inkomende berichten op WhatsApp. Ik heb de tijd aan mezelf de rest van de middag dus pak meteen mijn telefoon. Ik zie twee nieuwe berichten. ‘Yes, we hebben eindelijk een huis!’ roept een blij bericht van een vriendin me toe. Een opgelucht bericht na jaren van te klein wonen met veel overlast van omwonenden. ‘….uitgezaaide kanker…’ zijn de twee woorden uit de andere app die zich op mijn netvlies branden. Iets waar we al bang voor waren blijkt werkelijkheid.

De rest van de middag komt er niet veel uit mijn handen. Ik blijf maar denken. Over het contrast, over het leven, over ziekte en gezondheid, blijdschap en verdriet, verwachting en uitzichtloosheid. ‘s Avonds bel ik met mijn schoonmoeder. Een wijze en gelovige vrouw. We praten over wat er allemaal gebeurt maar ook over geloof en houvast. En dan noemt ze de tekst die mij in de loop van de jaren dierbaar is geworden en die zoveel rust geeft:

‘Mijn tijden zijn in Gods hand’ (Psalm 31:16 Statenvertaling)

De tekst die op een kaartje aan de muur hangt bij mijn schoonmoeder thuis, die op de kist van mijn schoonvader stond toen hij tien jaar geleden overleed. Woorden die vrede geven en die mijn paniek en onrust wegnemen. Wat er ook gebeurt, God houdt het overzicht. Hij is niet in paniek of in de war.

Prediker 3
In mijn boek ‘Adem in, Adem uit’ schrijf ik over het bekende stuk uit Prediker 3:1-8 waarin het leven beschreven wordt. ‘Voor alles is een tijd…’ schrijft Prediker en dan volgt een opsomming van een heleboel gebeurtenissen en gevoelens. Mooie en verdrietige, leuke en ingewikkelde, fijne en afschuwelijke dingen worden beschreven. Dat is het leven zoals wij dat leven. Niet het leven dat we zouden willen, maar wel de realiteit. Ik zou ook liever een leven hebben vol geluk, plezier, liefde, vriendschap en gezondheid. Maar de werkelijkheid is dat naast deze dingen die er zeker in ruime mate zijn, ook verdriet, pijn, gebrokenheid en zelfs de dood in mijn leven zijn.

Een tijdje terug las ik een boekje van Dirk de Wachter met een opmerkelijke titel: ‘De kunst van het ongelukkig zijn.’ Soms zeggen titels al voldoende. De Wachter, een psychiater, verwoordt treffend hoe wij in deze Westerse wereld tegenslag en ongemak uit ons leven willen weren. Dat kost bakken met energie en lukt uiteindelijk niet. Sterker nog, het ontkennen en wegvegen van de moeilijkheden in ons leven maken ons eenzaam, depressief of verslavingsgevoelig.

Tijd voor elkaar
Ik bekijk de appjes nog eens. De ene app is een lang bericht vol informatie. Ik lees het een paar keer en geef een reactie. Ik kan niet veel meer doen op dit moment dan hen laten weten dat ik meeleef en meebidt. Maar dat laten weten is voor nu ook voldoende. De andere app beantwoord ik ook. Met hartelijke felicitaties en blije smileys. ‘Voor alles is een tijd…’ denk ik bij mezelf. Ik pak mijn boek erbij en blader er doorheen. De verhalen die ik erin beschrijf gaan over leven en dood, lachen en huilen, verbinden en ontbinden, haat en vergeving.

Ik heb de afgelopen drie jaar heel veel reacties op mijn boek gehad. Mensen schreven me hele persoonlijke dingen, waarschijnlijk omdat ik zelf ook open en eerlijk ben in mijn schrijven. In heel veel verhalen lees ik eenzaamheid omdat iemand alleen heeft geworsteld met pijnlijke gebeurtenissen in het leven. Omdat er geen vrienden waren of omdat verhalen niet verteld mochten worden. Die eenzaamheid kom ik ook tegen in mijn praktijk. Mensen die hun moeiten met mij, een therapeut, delen omdat er in hun omgeving geen ruimte (meer) voor is. Of omdat ze anderen niet willen lastigvallen met hun sores.

Ik moedig je aan om je leven te delen met anderen. Om te vertellen wat er in je omgaat. Of dat nu blijdschap is omdat je een andere woning hebt gekregen, of verdriet omdat je een ongeneeslijke ziekte hebt. Laten we ons niet anders voordoen dan hoe het is, maar tijd nemen om er voor elkaar te zijn. Al is het maar door een kaartje te sturen of te laten weten dat je aan iemand denkt.

Vier het leven
Als ik ‘s avonds met een glas wijn op de bank zit piept mijn telefoon weer. Ik kijk van wie het berichtje komt en grinnik als ik het zie. Het is mijn groepsapp van het vrouwendagteam waar een feestvierende smiley voorzien van roltoeter het icoontje is. ‘Vier het leven!’ is het thema van onze vrouwendag die door corona in het water viel, maar die hopelijk volgend jaar alsnog gehouden kan worden. We plannen een vergadering en wensen elkaar een mooie zomer toe.

Vier het leven met alles erop en eraan. Voor alles is een tijd. En als moeilijke tijden aanwezig zijn, weet dan dat ook die andere tijden weer komen. Misschien niet meer hier op aarde maar dan, over de dood heen, hierna als Hij die jouw tijden in Zijn handen heeft, alle tranen van jouw ogen zal afwissen en het voor altijd goed zal zijn.

Geschreven door Judith Stoker, een levenslustige, positief ingestelde, gelovige 40+ vrouw. Ze geniet van het leven en hoopt dat ze voor velen een inspirerend voorbeeld is. Lees meer van Judith op: https://www.judithstoker.nl