Terugblik op vervolg-bezinningsreis naar Lavercantière vam 22 t/m 27 mei 2023

Weer een bijzondere week achter de rug. Een groep van 8 mensen die elkaar op één na vorig jaar hebben leren kennen en bij wie er een band is ontstaan. Bij aankomst in Frankrijk blijkt dat die band er nog steeds is en je verder gaat waar je gebleven bent. Sommigen hebben onderling contact gehouden.

Na aankomst en een heerlijke maaltijd was er een rondje: ‘Hoe is het nu met je?’ en werd de draad (ook met de deelnemer die nieuw was in de groep) direct weer opgepakt en ging men verder in gesprek waar het vorig jaar gestopt was. Maar niet voordat onze geliefden een plekje hebben gekregen op de tafel en we voor hen een kaarsje hebben aangestoken. Dat is zo fijn, dat door de foto’s en de gesprekken, de naam van je partner wordt genoemd en naar haar en hem wordt gevraagd. Zo zijn ze er echt bij, heel waardevol.

De bedoeling van deze week was om met de thema’s: welke plek heeft je geliefde nu in je leven en is dat veranderd? – Eenzaamheid – Dramadriehoek/Winnaarsdriehoek, toe te werken naar de laatste dag met het thema: ‘Familieopstelling’.

We hebben dit gedaan met een lach en een traan, veel gedeeld over ons leven en inderdaad toegeleefd naar de familieopstelling. Eén ding wil ik erover kwijt: het was een heel bijzondere en intense benadering die heel goed werd begeleid en waarin we veel van elkaars situatie hebben geleerd. Het is een heel kwetsbare intieme ervaring die je samen deelt, je komt letterlijk en figuurlijk heel dicht bij elkaar te staan.

Een week om nooit te vergeten, de leiding die met zorg om de deelnemers heen stond en een week waarin we ook veel hebben gelachen, waar je echt jezelf kunt zijn en we daardoor elkaar van hart tot hart mochten ontmoeten.

Het was ook een week waarin het thema ‘Handen’ door meditatie en gedichten vorm werd gegeven. Wat zeggen handen ons, wat doe je met je handen? Dat wil ik met het volgende gedicht meegeven:

Onze handen door Marinus van den Berg

Gelukkig is de mens die tot het einde handen mag voelen die goed doen.

De hand die met aandacht wast. De hand die met zorg aankleedt.

De hand die met liefde kamt. De hand die met tact aanraakt.

De hand die met het hart troost.

Geen mens kan leven zonder die hand die teder is, die behoedt,

die beschermt en bemoediging uitstraalt.

Tot het einde toe verlangt een mens naar die hand,

totdat er die andere Hand is, die alle wonden geneest.