Hoe doe je dat? Vakantievieren nadat je lief is overleden? 

De belangrijkste reden voor mij om mee te gaan was: vakantie vieren en even in een andere omgeving zijn. En als dat ook nog kan met lotgenoten, hoe mooi is dat? Want: hoe doe je dat? Vakantievieren nadat je lief is overleden?
Ik had geen idee en vond het mooi dat de Stichting deze reis aanbood. Fijn om een week samen te lopen in de zoektocht die rouwen is. Want ook daar was ik naar op zoek: verhalen en ervaringen van lotgenoten. Om er van te leren. Het is namelijk moeilijk als de liefde niet dood is, maar je geliefde wel. En je jezelf opnieuw moet uitvinden.

Die andere omgeving, dat lukte. Prachtig om in een schitterend landhuis in Lavercantière te verblijven. En dat praten met lotgenoten ging vanzelf. Ongelofelijk hoe leeftijdsverschillen, of wat er tussen mensen ook maar aan ongemak kan zijn, wegvallen als je dat ene deelt wat wij allemaal hebben meegemaakt, namelijk het verlies van onze partner.

Er was een mooie gedachtenisplek met foto’s van onze geliefden waar we elke dag een kaarsje bij aanstaken. Er waren meditaties. Er was lekker eten, er was muziek en er was een hele special huishond: Beau.

We hebben gelachen en gehuild, gewandeld, bij het zwembad gezeten of gezwommen, film gekeken, samen gekookt en afgewassen, we zijn naar Rocamadour geweest en we hebben gepraat, gepraat en nog eens gepraat.

Een enorm waardevolle reis waar ik met warme gevoelens op terugkijk. En die mij echt een stap verder in mijn rouwreis heeft gebracht.

Marjo (nabestaandenreis 13 – 18 mei)