Strijder met God!

Regelmatig hoor ik mensen praten over ‘het gevecht tegen kanker’. Ik heb wat moeite met die uitdrukking. Want bij een gevecht hoort een winnaar en een verliezer. Kanker overkomt je en je hebt maar weinig invloed op hoe die ziekte zich in je lijf ontwikkelt. Je kunt alleen zoeken naar een manier om ermee om te gaan.

Ik heb meer met het beeld van een gevecht of worsteling met God. Dit kan slapeloze nachten opleveren. Zo spreek ik mensen die zich tijdens hun ziekte afvragen of er een hemel bestaat en hoe die er dan uitziet. En mensen die zich afvragen of alles met een reden gebeurt. En zo ja, met welke reden dan? Zelf heb ik die laatste vraag tijdens mijn ziekte ook gehad. Soms sprak ik erover met anderen, één keer met een medechristen op het ziekenhuisbed naast me. We vroegen ons af of we het zonder ons geloof makkelijker zouden hebben. Ons conclusie was dat we dan niet hoefden te worstelen met de vraag waarom God zoveel kwaad toelaat. Maar we zouden niet willen leven zonder een plek bij God waar we met ons verdriet en onze vragen terecht kunnen.

Nu ik terugkijk verwonder ik me erover dat mijn vertrouwen op God juist in die moeilijke periode gegroeid is. Ik vertrouw erop dat God goed is en dat Hij ook naar mij omziet. Dat ook mijn leven in Zijn hand geborgen is. Tegelijkertijd blijf ik leven met veel onbeantwoorde vragen.

Het doet me denken aan een verhaal over Jacob. In gevecht met een onbekende aanvaller overwint hij zijn angst voor de toekomst. Nu is hij er klaar voor om zijn broer, die hij bedrogen heeft, tegemoet te treden. De onbekende geeft hem een nieuwe naam, want hij heeft met God zelf gevochten.

Van nu af aan heet hij Israël. Dat betekent: Strijder met God!

Zo geloof ik dat wij ook strijders met God mogen zijn. Ik geloof dat God erbij is in onze worstelingen met onszelf, met onze ziekte en met ons geloof. Hij biedt een plek waar we onze vragen mogen neerleggen. En ik geloof dat God met ons meestrijdt. Hij staat aan onze kant, en heeft de uiteindelijke overwinning al behaald!

Sijbrand Alblas

 

2 antwoorden
  1. Carla
    Carla zegt:

    Ik kan ook niks met de uitdrukking vechten tegen kanker. Dat geeft mij het idee dat men dan vindt dat mijn man dat niet gedaan heeft volgens de mensen Dat maakt mij verdrietig en boos.Hij is zo ziek geweest. Verlangde op een gegeven zo naar rust. Die rust heeft hij nu. Daar ben ik blij om al mis ik hem heel erg. Maar hij is nu waar hij zo naar verlangde op het laatst. En ooit zullen we elkaar weer zien

    Beantwoorden
    • Jos
      Jos zegt:

      Ik begrijp zo goed wat je bedoelt! Ik heb zelf al zo’n 10 jaar kanker en zit nu in een stadium van chemopillen, veel nare bijwerkingen etc. Soms wordt het mij ook wel eens teveel en ook ik erger me dan aan mensen die zeggen: je moet doorvechten. Tegen wie of wat denk ik dan.
      Niet te lang boos over blijven Carla. Je zegt het heel mooi en invoelend: “mijn man verlangde naar rust, die heeft hij nu, daar ben ik blij, al mis ik hem heel erg”. Ik wens je heel veel sterkte Carla!

      Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *