Strijd

Als het over kanker gaat wordt vaak het beeld van een gevecht gebruikt en komen er allerlei oorlogstermen voorbij. Een mooi beeld vind ik het wel, een leger wat de strijd aangaat met kankercellen. De kankercellen zijn de vijand, de rebellen, en het leger doet er alles aan om met alle mogelijke wapens, zoals chemo, bestraling, doelgerichte therapie, de vijand te verslaan of op zijn minst terug te dringen. Of de kankercellen met tactiek te misleiden. Bij dit beeld kan ik mij iets voorstellen. Dat zie ik voor mij. En het spreekt mij aan. Attack and kill! Aanvallen! Ik heb het ook echt als een strijd ervaren als ik met een zware behandeling bezig was en mijn lichaam het zwaar had om te herstellen.

Waar ik echter wel moeite mee heb, is het beeld dat je lichaam zélf de strijd zou voeren, en dat als je de strijd niet wint, je ook nog een soort van loser bent als je doodgaat. Niet hard genoeg gevochten of zoiets. Beetje dubbel en beetje lastig te begrijpen wat ik precies bedoel misschien. Maar als ik in overlijdensberichten lees waarin staat dat de overleden persoon de strijd verloren heeft, of tot het laatst gestreden heeft, maar niet kon winnen, dan krijg ik altijd een naar gevoel. Hoezo verloren? Je hebt gewoon pech dat je kanker hebt gekregen. En natuurlijk ben jíj en je lichaam één persoon. Maar het gevecht ín je lichaam heb je verder geen invloed op, al denk je alle positiviteit van de wereld bij elkaar.

Wat ik wel weer een gevecht in mijn leven vind betreft de kanker, is dat ik niet wil dat de kanker mijn leven zo gaat beheersen dat het de boventoon gaat voeren. Dat gun ik de kanker niet. Daar strijd ik tegen. En ja, met positiviteit probeer ik dat. En met gebed. Met door te gaan met léven zolang dat kan. Dat is ook een heel gevecht soms. Natuurlijk ben ik niet altijd positief en zie ik het somber in. Maar toch is dat een ander gevoel van strijden dan het strijden wat bedoeld wordt in zinnen als ‘de strijd verloren’. Wat ingewikkeld allemaal. Wie is een winnaar? Wie is een verliezer? Niemand is een verliezer. Ben je alleen een held als je tot het allerlaatste moment blijft ‘strijden’ door toch weer voor een behandeling te gaan? Ik ben van mening dat het ook van moed getuigd als je andere keuzes maakt en niet nog die zware behandeling wil ondergaan tegen beter weten in.

In de bijbel wordt ook het beeld van strijden gebruikt als het gaat om ons geloof. Geloven is ook niet altijd even gemakkelijk, als de pijlen van angst, zorgen en twijfel om je oren vliegen. In Efeziers 6 gaat het over de geestelijke wapenrusting die je aantrekt om deze pijlen af te weren.  En in Timotheus 6:2 staat “ Strijd de goede strijd van het geloof, win het eeuwige leven.” Wat hoopvol is dat. Want als je die strijd voert, ben je dus nooit een loser, ook niet als je sterft. We mogen dan de belofte en dankzegging uit1Korintieers 15:57 belijden.: Maar God zij dank, Die ons de overwinning geeft door onze Heer Jezus Christus. En wat betreft onze aardse strijd, we hoeven het niet alleen te doen met Hem aan onze zijde.

– Lenneke de Mooij 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *