Robbert kreeg kanker: “Samen met mijn vriendin Esther erover praten helpt in ons verwerkingsproces.”

Iets waar je op je 25^e niet mee bezig wilt zijn: kanker. Toch overkwam het Robbert (25) en Esther (25). Robbert kreeg twee en een half jaar geleden kanker. Voor hen beiden een heftige tijd. Samen erover praten tijdens een weekend op Ameland, georganiseerd door de stichting Als kanker je raakt, was voor hen waardevol.

In november 2018 merkte Robbert dat er iets niet goed zat in zijn lichaam. Hij werd ziek en had last van buikpijn, rugpijn en koorts. Robbert: “Toen heb ik aan de bel getrokken en kon ik gelukkig geopereerd worden. Na de operatie waren er gelukkig geen uitzaaiingen meer te zien.” Na de operatie pakte Robbert zijn leven weer op, maar moest hij wel regelmatig gecontroleerd worden door middel van een bloedonderzoek en een scan. “In die tijd voelde ik me goed, had mijn leven weer op de rit en ging eigenlijk heel relaxed naar die controles.” Desondanks werd Robbert in januari 2020 gebeld door het ziekenhuis dat het mis was. De kanker was weer terug.

Onzekere tijd
“Ik weet het nog goed. Ik fietste van de Christelijke Hogeschool Ede terug naar mijn studentenhuis. Op de fiets werd ik gebeld door een anoniem nummer. Ik nam op en hoorde dat het mis was. Mijn leven stond opeens weer stil. Als eerste belde ik Esther.” “Het was heel gek” vertelt Esther: “Je dagelijkse leven verdwijnt naar de achtergrond en kanker staat voorop, alles draait om beter worden. Alles is ook nog zo vreselijk onzeker, want hoe erg is het? Kan Robbert genezen?” Robbert vertelt dat er in zijn lichaam uitzaaiingen waren: “Het was gelukkig in een heel vroeg stadium, maar dat betekende dus dat ik chemotherapie moest krijgen. We waren in het ziekenhuis van Roosendaal en het gesprek met de oncoloog was heel pittig, want het was alles waar we niet op gehoopt hadden. Het gaf Robbert en Esther veel moed dat de kans op volledig herstel 95% was. Toch was het onzeker wat de periode hen zou brengen, maar tegelijkertijd dachten ze ook heel positief: Robbert zou daarna weer gezond zijn.

Zware chemotherapieën
Die periode van chemotherapieën was voor hen beiden zwaar. Robbert ging een traject in van negen weken, waarbij hij negen weken lang iedere week afwisselend ziekenhuisopnames en dagbehandelingen had. Ondertussen ging Esther door met school en werk. Robbert moest heen en weer naar het ziekenhuis voor de chemotherapie. Esther: “Dat vond ik zo bizar. Dan ga je naar het ziekenhuis en dan kom je in een soort van groot lokaal. Daar staan allemaal tandartsstoelen en dan zie je hoeveel mensen chemotherapie krijgen. Dan denk je, ik ben niet de enige.” Robbert werd ontzettend ziek van de chemo’s: “al na twee weken verloor hij zijn haar, hij hield veel vocht vast en sliep 10-12 uur per dag.”

Controles in het ziekenhuis
Robbert geeft aan: “Ik had tot april 2020 chemo’s, daarna was ik uitbehandeld. Afsluitend hebben ze gecontroleerd of de tumor volledig weg was, door middel van een CT-scan. Dat was gelukkig wel het geval, maar desondanks ging ik wel weer van vooraf aan een traject in van controles. Dan ga je wel weer het traject in van controles, dus dat begon weer van vooraf aan. Om de zes weken was ik weer in het ziekenhuis te vinden om te kijken of het goed was. Maar ondertussen, je lichaam is echt helemaal kapot na die chemo. Ik was altijd best wel sportief, ik had een goede basisconditie, maar ik moest alles weer vanaf het begin opbouwen.” Toen Robbert dacht dat alles weer goed ging voelde hij toch weer iets aan zijn lichaam en is hij voor controle naar het ziekenhuis gegaan. Na onderzoek bleek dat er toch nog uitzaaiingen waren. “Ik had net mijn leven weer opgepakt en toen moest ik weer van vooraf aan beginnen.” Het was operatief te verwijderen en volgens de artsen was het een uitzonderingsgeval. De plek waar het was gaan groeien zat op een slecht doorbloede plek op het lichaam. In theorie kan het zo zijn dat de chemo daar iets minder goed terecht is gekomen, waardoor er toch een paar cellen zijn overgebleven en het weer is gaan groeien.”

Praten helpt in het verwerkingsproces
In die tijd ervaarden zij veel steun van God, ouders, familie en vrienden. Robbert en Esther zijn door de periode heen dicht naar elkaar toe gegroeid. Kanker gaat je niet in de koude kleren zitten. Esther: “Robbert heeft die periode heel anders ervaren dan ik. We zijn ook heel verschillend.” Esther kwam met het idee om eens naar een ontmoetingsdag van stichting Als kanker je raakt te gaan. Daarna zijn ze meegegaan naar het weekend op Ameland van de stichting, wat speciaal werd georganiseerd voor jongeren. Robbert: “Je gaat dan ook niet op een zaterdagavond zeggen van joh, zullen we het over de afgelopen periode hebben. Tijdens het weekend kwam ik erachter dat Esther over bepaalde dingen best wel verdrietig was. Ook werden we echt even in het zonnetje gezet, het was heerlijk om even weg te zijn en na te denken over wat wij hebben meegemaakt. Het was luchtig, het is niet een weekend waar het de hele tijd over kanker gaat.” Esther: “Ik vond het heerlijk dat we echt even weg waren, we werden zo goed verzorgd. Het weekend had meerwaarde omdat je met lotgenoten onder elkaar wel tot bepaalde inzichten komt en ook een stukje erkenning krijgt. Aan iedereen die kanker heeft gehad zou ik dit weekend willen het aanraden, omdat je met gelijkgestemden bent en je verhaal kan delen.”

Wil je meer weten over Als kanker je raakt voor jongeren? Bekijk het hier. Wil je het werk van Als kanker je raakt steunen of er meer over weten? Klik hier.