Op weg naar Pasen

Heftigste 40-dagentijd
Pasen 2019 staat in mijn geheugen gegrift als één van de heftigste periodes in mijn leven. En de Stille Week die daaraan vooraf ging eigenlijk ook. In die week kreeg ik namelijk mijn eerste chemo, werd ik daarna heel ziek én was ik heel verdrietig en bang. Want, zo aan het begin van mijn behandeltraject, was er nog veel onzeker over het verdere verloop van mijn ziekte en genezing. Ik vroeg met toen serieus af of ik het volgende voorjaar wel zou halen. Verstandelijk gezien weet ik dat angst een slechte raadgever is, maar toen was die levensgroot. Nu, bijna twee 40-dagentijden verder, haal ik opgelucht adem, want: ik heb alle beproevingen doorstaan en ik ben er nog! Een grote reden tot vreugde en dankbaarheid!

Veel main life events
De 40-dagentijd is voor mij persoonlijk al jarenlang een bijzonder tijd. Niet zozeer vanwege mijn christelijke opvoeding maar omdat veel belangrijke gebeurtenissen in mijn leven, toevallig of niet, in de 40-dagentijd en de Paastijd hebben plaatsgevonden. Vreugdevolle en verdrietige gebeurtenissen, zoals het einde van een lange relatie, ernstige ziekte in de familie, opnieuw verliefd worden, onze trouwdienst en de doop van onze jongste dochter op Palmzondag. Een feestelijkere intocht kon eigenlijk niet!  Maar waarom nou juist in de 40-dagentijd bij mij kanker geconstateerd moest worden?? Daar kan ik met mijn gezond verstand niet bij. Nog een main life event in deze toch al geladen periode erbij.

Opmerkelijke parallellen
Op de woensdag in de Stille week kreeg ik mijn eerste chemo. De dag erna was ik vermoeid maar dankzij de dexamethason (anti-misselijkheidsmedicijn met als bijwerking hoge hartslag en onrust)  nog behoorlijk actief. Op Goede Vrijdag kwam de mokerslag. Algehele malaise, misselijk en doodmoe. Dat mijn persoonlijke lijden zo parallel liep met het lijden en de kruisweg van Jezus maakte de Stille Week een stuk heftiger. Daarom zag ik ook extra uit naar Pasen. In de hoop dat mij na mijn ziekte ook een herrijzenis gegund zou zijn.  Niet zoals bij Jezus in de vorm van opstaan uit de dood maar door wonderbaarlijke genezing. Sommige mensen vinden deze vergelijking misschien hoogmoedig, maar ik beleefde het in ieder geval zo.

Bakens
En ja wat is dan je houvast, wanneer je zo ziek bent? Voor mij waren Taizé-liederen een troostrijk baken.  Die liederen luisterde ik eindeloos. ’s Morgens tijdens het douchen en daarna, wanneer ik ziek, zwak en misselijk op de bank of op bed lag.  En elke keer opnieuw putte ik daar weer hoop uit.  Ook al wist ik lang niet altijd wat ze in al die verschillende talen zongen.

De kerkdienst op Paaszondag in onze mooie Grote, 15-eeuwse Kerk, was ook zo’n baken. Hoe graag had ik niet life bij die viering willen zijn!  Om samen met mede-kerkgenoten te vieren dat Jezus uit de dood is op gestaan. Maar helaas. Na een beroerde nacht heb ik de kerkdienst op Paaszondag liggend op de bank via de kerkradio bijgewoond. Want life-streams bestonden in onze kerk toen nog niet. Op afstand was ik er toch een beetje bij.

Mijn vrienden en familie waren mijn derde houvast. Zij zijn me in de periode dat ik ziek was heel nabij geweest en hebben steeds liefdevol voor me gezorgd. Net als Jezus met mooie daden van barmhartigheid. Om dat te mogen ontvangen was een groot geschenk.

Pasen 2021
En nu zijn we opnieuw onderweg naar Pasen. Ik denk aan de 40-dagentijden van de afgelopen jaren, ik luister opnieuw naar Taizé-liederen en ik lees elke dag een stukje uit de Petrus- 40-dagentijd-kalender. Ook een bron van kracht en inspiratie. Een paar teksten raken me in het bijzonder. Bijvoorbeeld over de Exodus uit Egypte en het volk dat dorstte naar water. En de mooie symboliek hierachter: Het water staat immers voor Gods aanwezigheid. En voor het verlangen naar troost en iets wat ons laaft. Net als in Psalm 42: Mijn ziel dorst naar God. En ik luister net als 2 jaar geleden naar het mooie Taizé-lied ‘De Noche’. En ik schiet, net als toen, vol.  ‘Wij gaan door de nacht door het duister, op zoek naar levend water’. Naar Gods nabijheid. God die ons ziet en er altijd voor ons is.