Meditatie: De storm

Tegenwind, chaos, je kunt zomaar van het ene op het andere moment in een storm terechtkomen. Als je de diagnose kanker hebt gekregen of er overlijd een dierbare aan de gevolgen ervan. Dan voel je echt de tegenwind en weet je vaak niet hoe je er tegenop moet boksen. Wat gaat er dan allemaal door je heen, je hele toekomst staat op z’n kop, alles ligt letterlijk en figuurlijk overhoop, je weet niet meer waar je het zoeken moet. Dit gevoel, deze ervaring ken ik zelf en hoor ik nog weleens van anderen en wat doe je er dan mee, hoe kan je daarmee omgaan. Soms moet je het maar gewoon over je heen laten komen en eens flink huilen of je boosheid uiten door het uit te roepen naar God: hoe moet dit verder gaan, helpt U mij alstublieft!

Afgelopen week las ik in Marcus 4 vers 37: ‘Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan’.

Een boot waarin je zit die volledig is losgeslagen, een windhoos die de boot bijna laat omslaan, je wordt opgetild en weer weggesmeten, alles valt in stukken neer. Het lijkt alsof alles van je afgenomen wordt. Zo kun je je voelen, je lichaam is van slag, je bent in de war, alles wat je had, daar is niets meer van over, je ziet alleen nog maar de brokstukken.

En dan kom je Marcus 4 vers 37 tegen en als je daar dan verder leest staat er dat de leerlingen Jezus wakker maakten omdat ze zo bang waren en zeiden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ Want Jezus, lag gewoon te slapen ondanks de hevige storm die er was. Hoe is het mogelijk dat Jezus  rustig lag te slapen terwijl de storm vreselijk tekeer ging. Als er zoveel onrust om Jezus heen is en HIJ ondanks dat toch rustig slaapt, hoe kan dat?


Dat kan, omdat Jezus volledig vertrouwde op Gods aanwezigheid en macht, waardoor hij in slaap kon vallen op een kussen. Dat vertrouwen van Jezus en het onbegrip van de leerlingen, is dat bij ons ook niet zo, het ene moment vertrouw je volledig op God en vind je die rust die Jezus uitspreekt over het meer: ‘Zwijg! Wees stil!’ Maar soms herken je je meer in een situatie van ziekte en rouw in de leerlingen die onrustig worden en bang zijn voor wat er gaat gebeuren?

Daarom zegt Marcus tegen ons in dit gedeelte: kom op, maak Jezus wakker, bid tot God in je angst en woede. En wees dan niet verbaasd als Hij zich tot je richt, terwijl de storm op de achtergrond gaat liggen en je daardoor op Hem durft te vertrouwen. Want als je in paniek bent en je weet het echt niet meer, bedenk dan dit: als God het water van de zee tot rust kan brengen, dan kan Hij ons ook helpen in onze onmacht en verdriet.

Dit weten geeft mij rust en vooral, dat u, jij en ik, altijd bij Hem terecht kunnen hoe we ons ook voelen op dat moment, God is er en luistert naar alles wat wij Hem toevertrouwen, ook als de storm rondom onze hoofden waait, misschien juist dan nog wel het meest, zoek Hem op, maak Jezus wakker en vind je rust.

Joke Pennewaard

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *