Lotgenotencontact: We zijn niet alleen

Naarmate ik langer met kanker leef, groeit mijn verlangen om ervaringen uit te wisselen met lotgenoten. Soms doe ik dat met vrouwen die dezelfde soort kanker hebben als ik. Maar er is ook nog iets anders dat mij met andere kankerpatiënten verbindt, namelijk mijn geloof. Het geloof dat we nooit alleen zijn en dat er altijd iemand is die over ons waakt. En het geloof dat we God ook kunnen ontmoeten in onze medemens. In het dagelijkse leven praat ik echter weinig met anderen over mijn ziekte en hoe ik daarbij steun probeer te putten uit mijn geloof. Enerzijds omdat ik anderen niet steeds tot last wil zijn met mijn verhaal, anderzijds omdat niet iedereen in mijn omgeving ‘iets met God heeft’. Het bezinningsweekend in Otterlo leek me daarom een mooie mogelijkheid om gelijkgestemden te ontmoeten en ervaringen te delen. En ook om daar bemoediging te vinden voor de weg die nog komt.

Spannend

Twee-en-een-halve dag met onbekenden doorbrengen leek me trouwens ook best spannend. Want behalve dat wij, en onze naasten, allemaal door kanker geraakt zijn, zijn we ook allemaal individuen, met ieder zijn/haar eigen verhaal, eigen geloofsbelevenis en eigenaardigheden. Dus ook spannend. Maar mijn verlangen naar lotgenotencontact won het van de angst. Dus ik heb me aangemeld.

Ook bleef het tot op het laatste spannend of ik fit genoeg was om ook echt te kunnen deelnemen, want met de grilligheid van kanker en behandelingen is het lastig ver vooruit te plannen. Maar het is gelukt! Twee-en een halve dag heb ik in april samen met 5 andere deelnemers en 2 begeleiders deelgenomen aan het bezinningsweekend van onze mooie Stichting. Vrouwen en mannen die net als ik al langere, of kortere tijd kanker hebben of die hun dierbaren aan kanker zijn verloren. Het weekend was in alle opzichten top! In deze blog deel ik graag iets meer over dit mooie weekend en wat het mij (en hopelijk anderen ook) heeft gebracht.

Warme start

Het weekend begon in ieder geval goed. In een gezellig ingericht ruim groepshuis, op een rustige plek met weids uitzicht, aan de rand van het bos van Otterlo kregen we een hartelijke ontvangst van onze begeleiders, Pauline en Rinze. Daarna was er ruim de tijd om te landen en bij te komen van de reis. Met koffie en thee en heerlijke zelfgebakken taart, de eerste kennismakingsgesprekjes, een verkennend wandelingetje in de omgeving of, zoals in mijn geval, met even rusten. Heel fijn dat daar ook in het verdere programma steeds voldoende ruimte voor was.

Mooi programma

Het strekt te ver om hier gedetailleerd te vertellen over alle programma-onderdelen. Maar één ding is  zeker: Rinze en Pauline hadden een mooi programma  voor ons samengesteld! Met elke ochtend, voor het ontbijt, een fijne gezamenlijk dagstart in de vorm van een meditatie, een mooie lezing en gebed. Met tijdens elk dagdeel betekenisvolle thema’s over waar wij als kankerpatiënten en naasten van mee te maken hebben (daarover onder meer). En steeds ruimte voor individuele bezinning en uitwisseling van ervaringen. Tussendoor was er ook steeds tijd voor gezellig, informeel samenzijn en muziek. Niet alleen tijdens de goed verzorgde maaltijden, maar ook tussendoor. Of, voor wie wilde, gelegenheid voor stilte, rust, alleen zijn of even lekker naar buiten. Een mooie balans, zeker ook voor mensen zoals ik die beperkingen qua belastbaarheid ervaren.

Betekenisvolle thema’s

Wanneer je, zelf of als naast van, door kanker geraakt wordt, krijg je in sneltreinvaart veel voor je kiezen. Aan de hand van een aantal thema’s hebben we daar individueel en gezamenlijk bij stil gestaan. Veel ‘grote’ thema’s zijn daarbij langs gekomen, zoals: Wie ben je en waar kom je vandaan? Wat zijn hoogtepunten en dieptepunten in je leven? Van wie krijg je energie en wie kosten je energie? Hoop en verlangen. Angst en verdriet. Bezig zijn en betekenisgeving. En over leven met onzekerheid en loslaten.

Heel bijzonder om in zo’n kort tijdsbestek met behulp van goede leiding en mooie, afwisselende werkvormen en inspirerende teksten zo vertrouwelijk uit te wisselen over belangrijke thema’s die ons allen raken én om een band op te bouwen met mensen die je helemaal niet kent. De uitdrukking ‘Waar 2 of meer in Mijn naam aanwezig zijn, ben Ik in uw midden’  was ook dit weekend goed voelbaar.

Dankbaar

Hier zit ik dus als dankbaar mens. Dank aan onze mooie Stichting die dit weekend mogelijk heeft gemaakt. Dank aan onze fijne begeleiders Pauline en Rinze, die vanaf het begin een sfeer van vertrouwen en veiligheid hebben gezet. Dank aan alle deelnemers die allen openhartig hun persoonlijke ervaringen en emoties hebben gedeeld en ook warmte en gezelligheid hebben gebracht. En dank ook voor het fijne huisje met uitzicht op heide en bos, de heerlijke maaltijden en goede verzorging. Plus nog 3 onverwachtse extra bonussen: de uitgebreide boekenkast met geestelijke voeding, de fraaie professionele fotoreportage van Henk-Jan en de Tai-Chi-les van Christel op zondagmorgen buiten tussen de bomen.   ‘En God keek naar alles dat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was (Genesis 1:31, NBG51)’.

(© Fotografen: Henk-Jan, Wim en Christa)

Tot slot

Beste mensen, deze mooie vorm van bezinning en lotgenotencontact wens ik iedereen die geraakt is door kanker toe! Dus houd de berichtgeving van AKJR in de gaten als je zelf ook eens wilt deelnemen. Tot slot nog een mooi gebed voor ons allen. Tijdens het weekend door Pauline voorgelezen.

Waak lieve heer over wie werken, waken of wenen vannacht en laat uw

engelen hen behoeden die slapen. Zorg voor de zieken, Heer Christus:

geef rust aan vermoeiden, zegen de stervenden, troost wie lijden,

heb medelijden met wie beproefd worden, bescherm wie blij zijn,

en dat alles omwille van uw liefde.
Amen

(Book of Common prayers)

Meer lezen?

Warren, Tisch Harrisson. Boek Bidden in de nacht. Voor wie werken, waken en wenen. (2021). Uitgeverij van Wijnen, Amersfoort.

Oorspronkelijke title: Prayer in the night. For those who work or watch or weep. InterVarsity Press (2021).

Christa van Werkum