Kanker heb je niet alleen

Je hebt de zin vast wel eens voorbij zien of horen komen: ‘kanker heb je niet alleen’. Best wel knap dat je een slogan kunt verzinnen die zowel alles als niets zegt. Als je de slogan hoort, weet je precies waar het overgaat. Het zegt gelijk alles. Maar je weet ook dat er boeken aan verhalen achter die zin schuil gaan. Dus zegt het dus ook eigenlijk niks. En toen ik dieper over deze zin nadacht besefte ik dat het voor meerdere uitleg vatbaar is.

Een open deur
Kanker heb je niet alleen als in, je bent niet de enige die kanker heeft. Een open deur. Één op de drie Nederlanders krijgt met de een of andere vorm van kanker te maken. Dus, inderdaad, met mij hebben nog heel veel mensen kanker. In mijn eigen situatie is het ook heel letterlijk van toepassing. In 2009 kreeg eerst mijn lief kanker. We hadden dus al ervaren wat voor impact het heeft op relatie en gezin als de ziekte kanker je leven in komt sluipen.

Impact
Kanker heb je niet alleen. Tegen wil en dank, worden alle mensen om je heen ook geraakt door jouw kanker. Als je kanker hebt wordt alles anders in je leven. Dat heeft vanzelfsprekend ook invloed op het leven van de mensen om je heen, in meer of mindere mate. Ons gezin bestaat uit drie zonen, drie schoondochters en zeven kleinkinderen. Toen ik de diagnose eierstokkanker kreeg, in september 2014, hadden we drie kleindochtertjes van twee en één jaar oud. Twee baby’s waren op komst. De impact van de boodschap dat ik ziek was, zal ik nooit vergeten.

Die radeloze blik
Onze jongste zoon was op dat moment met zijn vrouw en kindje op backpack vakantie in Thailand. Lief zou ze ophalen van het vliegveld en dan bij ons even langskomen thuis. Maar ik lag in het ziekenhuis en zij wisten nog van niets. Dus in de auto moest Lief vertellen dat er iets heel ernstigs aan de hand was. Ik zal nooit vergeten hoe ze die ziekenhuiskamer binnenkwamen. Die radeloze blik in de ogen van je kind. Wat een blij weerzien moest worden met mooie reisverhalen, werd een verdrietig en emotioneel samenzijn. Ik vond dit zo intens verdrietig. Dat wil je je kinderen besparen.

In november 2014  werd ons vierde kleindochtertje geboren. Zo ziek van de chemo was ik toen. Blij en ziek; een bitterzoete herinnering. Onze oudste zoon en zijn vrouw verwachtten in maart 2015 hun tweede kindje. Ik weet nog zo goed dat hij zei: “mam, je bent er toch ook nog wel als ons jongetje in maart geboren wordt?” Daar moest ik zo om huilen. Het leven gaat zoals het gaat, maar je zou je kinderen en hun gezinnen dit allemaal willen besparen in deze fase van hun leven. Kanker heb je niet alleen.

Nooit alleen
Het leven werd opeens heel anders. Gezellige vriendenavondjes worden ziekenbezoek. “Niet te lang blijven hoor! Alleen een kopje koffie, anders wordt het teveel.” Er moest rekening gehouden worden met je. Met vriendinnen leuke dingen doen op je vrije dag; in de periode na operatie en chemo’s was even met een vriendin naar Kruidvat al een hele onderneming. “Oma is een beetje moe…” Die zin hebben de kleinkinderen nogal eens gehoord. Kanker heb je niet alleen.

Maar er is ook nog een andere dimensie van “kanker heb je niet alleen”. Zelf heb ik mogen ervaren dat God steeds nabij was en is. Mijn geloof heeft zich verdiept tijdens mijn ziekte. Je hoeft dit pad niet alleen te gaan. We mogen onze angst, verdriet, twijfel bij Hem neerleggen. Hij weet ervan! Kanker heb je, God dank, niet alleen.

Geschreven door Lenneke de Mooij. Lenneke heeft uitgezaaide eierstokkanker. Daarbij is ze actief voor Olijf, het netwerk voor vrouwen met gynaecologische kanker. “Kan ik mijn ziekte en situatie misschien ombuigen zodat er iets zinvols uit voort kan komen?” vroeg ze zich af. In haar blogs voor Als kanker je raakt deelt ze daarom haar ervaringen en bevindingen over hoe ze leeft met de ziekte kanker in haar leven.

2 antwoorden
  1. Christa van Werkum
    Christa van Werkum zegt:

    Hey Lenneke,
    heel herkenbaar wat je schrijft. Ook voor mensen zoals ik die moeder maar nog lang geen oma zijn 😉
    En mooi verwoord ook, dankjewel!
    Christa

    Beantwoorden
  2. Heleen
    Heleen zegt:

    Kanker heb je inderdaad niet alleen. Onze dochters waren 10 en 13 toen ik kanker kreeg en ik vond het voor hen het ergste toen. Ik merk soms nog de impact ervan en het is al 5 jaar geleden.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *