Identiteit… geef Pasen door!

Wat kan ik me nog goed herinneren dat ik ook buitenshuis de pruik niet meer op deed… Ik ging met een heel kort kapsel de wereld in… Heerlijk, ik voelde de wind weer door mijn eigen heel korte haartjes gaan. Wat een goed gevoel. Maar ook: wat een verschil met die lange wapperende haren van vroeger… Spannend! “Vreemden” die me nu zo zien, een nieuwe “ik”.

Haartjes
In mijn hoofd bleef ik nog steeds langharig tot ik mijn spiegelbeeld ergens opving en dacht “O ja, dat ben ik.” Zo anders, haar is best bepalend voor je uiterlijk. Maar het waren mijn haartjes en een teken dat ik een nieuwe start mocht maken. Ik mocht leven, vooruit gaan, langzaamaan werkzaamheden oppakken. Wel lastig want de energie wisselde nog per dag. En ja… ik wilde vooruit maar moest zo rekening houden met de nieuwe, nog onbekende grenzen van mijn lijf. En dan duurden de dagen soms toch weer lang. Dan wilde de controlefreak in mij gewoon weer even weten waar ik aan toe ben en wanneer : ) Loslaten en vertrouwen kregen nieuwe betekenis.

Identiteit
Mijn identiteit zit niet in wat mensen zeggen, mijn bezit, mijn prestaties, schreef ik in het jaar voor ik ziek werd in een blog. Ook niet in mijn uiterlijk. Mijn identiteit mag zijn dat ik geliefd kind van God, onze Vader ben! Vlak daarna kwamen toen de onderzoeken, de onzekerheid… de uitslag. Een levensbedreigende ziekte! Zware behandelingen volgden. Operatie, wekenlang bestralingen, maandenlang chemokuren en daarna herstellen (onbekend hoe lang…). En dan komt het erop aan: geloof ik wat ik zelf schreef? Ja, met vallen en opstaan. Dagen van vertrouwen en dagen van me losgeslagen voelen… Maar toch mocht ik steeds weer opnieuw mijn vertrouwen op Hem stellen. Ook al kon ik niks, was ik kaal en lamlendig – Hij was erbij, ik mocht steeds opnieuw naar Hem toe om te schuilen. En dat mocht ook in de herstelfase. Pijn, moeheid, verdriet en soms frustratie bij Hem brengen. Leven in het “nu” en blij zijn met wat kon.

Lijden
Lijden is moeilijk, roept emoties en vragen op. En er is zo veel lijden in deze wereld. Want afgelopen jaren waren er ruzies, scheidingen, oorlogen, een vriendin was uitbehandeld, een ander stierf en liet een jong gezin achter, er was vrouwenhandel, er waren natuurrampen … zo maar een greep uit het nieuws. Corona is gekomen en legt de wereld stil… brengt leed in allerlei gedaanten. Mensen vroegen me destijds wel: “Waarom jij, je hebt dit niet verdiend”. Maar “Waarom ik niet?” is misschien een betere vraag.

Gods werk
De wereld is echt getroffen door het kwaad, en wij krijgen daarmee te maken, zijn er ook verantwoordelijk voor. Maar als christen vind ik het een grote troost te weten dat God niet maar wat toekijkt, maar dat Hij het erg vindt dat we niet tot ons doel komen; namelijk vreugdevol leven in verbinding met onze schepper en elkaar. Dat Hij daarom Jezus stuurde. Hij werd zelf kwetsbaar mens, leed (onschuldig!), nam onze pijn/ons falen mee aan het kruis. Pasen is het feest dat we denken aan zijn overwinning – Hij zal zijn verlossingswerk afmaken. Hij wil ons vrede geven, innerlijk helen en zegt: “Verlies de moed niet” (Joh. 14:27). Hij heeft liefde voor deze gevallen wereld en die liefde mogen wij kennen en doorgeven.

Liefde doorgeven
Zelf heb ik tijdens mijn ziekte mogen ervaren hoe kostbaar en bemoedigend die liefdesuitingen zijn in de vorm van kaartjes, gebeden, bezoekjes, bloemen en andere lieve attenties! Geef Pasen daarom door, geef Gods liefde door. Er zijn altijd wel mensen te bedenken die je zo bij kan staan. Een kaartje in Coronatijd, zonder liefdevolle bezoekjes, doet vast zeker nog zo veel meer dan destijds. Geliefd kind van God; weerspiegel zijn liefde in je daden.

Meer over Wijnanda Heslinga: https://www.schildertaal.nl/coach-rond-kanker
Levenskunst, coaching.