Hij leeft voort!

Verdrietig nieuws
Nietsvermoedend neem ik woensdagochtend na mijn uurtje thuis online sporten de telefoon op. Ik sta net op het punt om te gaan douchen. Het is zijn dochter. Ze zegt: ‘Ik heb verdrietig nieuws. Mijn vader is gisteren overleden’. Ik schrik ervan en krijg een brok in mijn keel. Dit had ik niet verwacht. Weer een goed mens dat is ingehaald en geveld door kanker. En wat voor een mens! 
Henk was een innemende man met een groot, warm hart en grote betrokkenheid op anderen en de wereld om hem heen. Een gedreven man met visie, diepgang, wijsheid en goede mensenkennis. Iemand die mensen wist samen te brengen en daardoor mooie dingen tot stand bracht. Hij heeft veel voor anderen en de Wijkse samenleving betekend.

Houd je vast aan het leven
In het voorjaar van 2019, kwam hij tussen mijn chemo’s door een keer langs. Ik had hem namelijk uit hoofde van zijn werk telefonisch gevraagd hoe de zorgkaart van onze gemeente eruit zag. Een ander zou misschien telefonisch een kort praktisch antwoord hebben gegeven, maar hij zei ‘ik kom bij je op de koffie’. Want Henk hield van persoonlijk contact. En ik toevallig ook. Binnen 5 minuten zaten we in een diepgaand gesprek. Hij gaf mij toen als wijze raad: ‘Houd je vast aan het leven en niet aan de kanker’. Door dit simpele zinnetje herinnerde hij me eraan hoe  belangrijk het is om, ook wanneer je ernstig ziek bent, altijd te blijven kijken naar alles in het leven wat mooi en positief is. En zijn advies om mezelf altijd te blijven zien als Christa in plaats van als een geveld, ziek, zwak persoon. Een wijze levensles in twee eenvoudige zinnetjes.

Vertrouwen
Zijn tweede boodschap tijdens dat gesprek was: ‘Het belangrijkste is dat je vertrouwen hebt. Vertrouwen in de mensen om je heen; je behandelaars in het ziekenhuis én de mensen die privé om je heen staan;  je vrienden en je familie. Want vertrouwen geeft kracht voor morgen’. En hij zei: ‘Als het niet goed voelt, blijf daar dan niet mee rondlopen, maar onderneem actie’. Door die wijze raad heb ik toen ter plekke besloten om afscheid te nemen van mijn toenmalige oncologische wijkverpleegkundige. Want zij gaf mij meer stress dan ik al had en dat voelde absoluut niet goed. En wat voor super toffe andere oncologische wijkverpleegkundige heb ik daarna gekregen! Dankjewel Henk, dat je hem op mijn pad hebt gezet!

Extra band
In dat gesprek vertelde Henk me dat hij net als ik kanker had. Weliswaar een andere soort, maar dat deed er eigenlijk helemaal niet toe. Door de kanker hadden we vanaf toen een extra, uitgesproken en onuitgesproken band. En vanaf toen spraken en appten we elkaar af en toe over wat hij noemde “ons boeiende onderwerp ‘leven met kanker’. Dan hadden we het over hoop, optimisme en vertrouwen. Waardevolle, bijzondere momenten om op terug te kijken.

Optimisme
En elke keer bewonderde ik hem om zijn kracht en optimisme. Ook toen medio 2020 de kanker bij hem terugkwam en bleek dat zijn vervolgbehandelingen niet aansloegen, bleef hij positief. Hij was hoopvol gestemd over de kracht van alternatieve geneeswijzen en had allerlei ideeën over wat hij in de toekomst nog kon en wilde doen. En dan krijg je zo’n telefoontje. Helaas waren zijn enorme optimisme en levenslust niet genoeg om Henk te vrijwaren van de dood.

Levenskunst
De rest van die dag en de dagen daarna was ik enorm verdrietig. Eigenlijk ook nu nog. Want Henk was voor mij niet alleen een sympathieke, wijze man met wie het goed gesprekken voeren was, maar ook een symbool van levenskunst, hoop en vertrouwen. Namelijk het vertrouwen dat je, ook wanneer de kanker terug komt, evengoed nog lang en gelukkig verder kan leven. En hij was niet bang om het leven los te laten wanneer ooit zijn moment zou komen. Want ‘het stond al in te sterren geschreven wanneer zijn afscheid op aarde zou zijn’.

Geen garanties
Maar we krijgen helaas geen garanties. Noch over ‘de kanker komt niet  terug’ noch over dat eventueel noodzakelijke vervolgbehandelingen op termijn aanslaan of dat je daarna alsnog ‘lang en gelukkig’ blijft leven. Dat is een harde les! En confronterend. Want zelfs als je heel optimistisch in het leven staat, zoals Henk, kan je evengoed hartstikke dood gaan aan kanker. Dat kan mij en jullie dus ook overkomen. Indachtig het inspirerende voorbeeld dat Henk mij heeft voorgeleefd, probeer ik dus ook maar optimistisch te blijven.

Hij leeft voort
Nu ben ik, evenals veel anderen, verdrietig dat Henk er niet meer is. En tegelijkertijd leeft hij op een bepaalde manier ook voort. Voor mij in die paar kleine, betekenisvolle zinnen én de mooie gesprekken die we de afgelopen 2 jaar hebben gevoerd. En door de fijne verbondenheid die ik, juist door kanker, met hem heb ervaren. Dat gaat dieper dan woorden.

Lieve Henk, ik zal je nooit vergeten. Dankjewel voor al je wijze lessen. Die zal ik goed voor ogen blijven houden, nu en alle dagen van mijn leven. Ook wanneer er bij mij in de toekomst onverhoopt ooit opnieuw kwade kankercellen worden gevonden. En ik bid dat die hoop altijd zal blijven bestaan. Niet alleen bij mij maar bij alle andere mensen die door kanker zijn geraakt en hun naasten. Ook al ben jij een goed bewijs dat optimisme geen enkele garantie is voor een langer leven. Dankjewel voor alles!

En ik bid voor jouw gezin, je familie, vrienden en iedereen die van je houdt, dat je nog heel lang mag voortleven in onze harten, woorden en daden!

Levendige groet,

Christa

*De man op de foto is niet Henk. 

In het voorjaar van 2019 kreeg Christa van Werkum onverwachts de diagnose kanker. Een tijd is het goed gegaan, maar in het najaar van 2022 wordt Christa opnieuw behandeld, de kanker is weer actief in haar lichaam. De ziekte geeft haar veel waardevolle levenslessen. Die levenslessen deelt ze graag met anderen via haar blog.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *