Er is een moment…

Er zijn van die momenten die je nooit meer vergeet. Die je vasthoudt, die jou vasthouden. Zoals die dag, dat moment, dat je verliefd werd op die ander. Of dat je trouwde. Of ging scheiden. Maar ook dat moment dat je de uitslag van kanker hoorde, bij de ander, bij jezelf. Of dat moment dat je een dierbare, jouw dierbare, moest missen door kanker. Dat zijn van die momenten die je nooit meer vergeet. Die je vasthoudt, die jou vasthouden. En die alles in je leven doen veranderen en die jou veranderen. De vaste grond waarop je stond, wordt zand. Moeraszand, waarop je met moeite kan blijven staan. Moeraszand dat je naar beneden trekt, naar een diepte waar je je alleen voelt met de kanker die jouw leven zo is gaan beheersen.

Daar in die diepte zijn er momenten waarop je het wel uit kunt schreeuwen. Zo lijkt je hoop en toekomst verloren. Zo lijkt heel het leven stil te staan. Zo weet je niet waar je het zoeken moet. Je schreeuwt, maar misschien hoort niemand het, omdat alleen je hart schreeuwt. Je huilt, terwijl niemand het ziet. Je leven gaat aan je voorbij, je plannen die je hebt of had voor jezelf, of voor samen met die ander. Je lijdt aan de kanker en wat de kanker heeft gebracht. Wie ben jij nog in dit verhaal… in dit levens- en lijdensverhaal? Wie ben je?

En dan is daar toch dat moment van die stem. Een stem die aan je vraagt: ‘Waarom huil je?’ En dan vertel je misschien wel wat je dwars zit, wat zo moeilijk en zo zwaar is. Je vertelt wat je mist. Je hoop, je vertrouwen, leven, een mens. En dan klinkt daar weer die stem: ‘Wie zoek je?’ Je denkt na en worstelt met het antwoord. En dan is daar dat moment dat de stem jouw naam noemt. Je eigen naam. Het opent je in je verdriet. Gehoord worden, gezien worden door die stem, van een mens. Een stem van Jezus, een Mens en ook Gods Zoon! Een Mens die jouw naam kent, jouw leven, jouw lijden of verdriet. Dat geeft herkenning, dat is je erkend voelen in wie jij bent, hoe jij met de kanker omgaat, in wie je mag zijn. Het geeft je de kracht om op te staan (misschien letterlijk… misschien figuurlijk..)! Voor Hem, voor anderen… in jezelf.

Dorien Koetsier

Naar aanleiding van het verhaal van de opstanding van Jezus en de eerste verschijning aan Maria in al haar verdriet; Joh. 20: 1-18.