De missie van de stichting raakt me diep

Paul Lieverse komt spreken op het benefietconcert in Amersfoort 21 september en hij is ook 5 oktober bij de ontmoetingsdag in Berkel en Rodenrijs. We interviewden hem om meer te horen over zijn betrokkenheid bij Als kanker je raakt.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen?

Mijn naam is Paul Lieverse. Ik ben geboren in 1954, het jaar waarin de eerste kleuren-tv op de markt kwam en de wereld voor het eerst kennismaakte met ‘Lord of the Rings’. Ik ben opgeleid als anesthesist en pijnarts, en heb gedurende de laatste 30 jaar van mijn medische carrière gewerkt in de Daniel den Hoed Kliniek in Rotterdam, een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in de behandeling van kankerpatiënten. Inmiddels ben ik met pensioen, maar nog steeds actief als lid van de gemeenteraad voor de ChristenUnie, als kerkenraadslid in mijn woonplaats, en als docent aan het Evangelisch College.

Hoe bent u betrokken geraakt bij de Stichting Als kanker je raakt?

Voor de eerste uitgave van het boek ‘Als kanker je raakt’ werd ik door de redactie gevraagd om een hoofdstuk te schrijven. In dit hoofdstuk bespreek ik de impact van het horen van een kankerdiagnose en het ‘gevecht’ dat daarop kan volgen. Deze ervaring heeft mijn betrokkenheid bij de stichting verdiept.

Wat inspireert u om deel te nemen aan het comité van aanbeveling van de stichting? Wat spreekt u aan in hun benadering?

De missie van de Stichting raakt me diep, en ik wil deze boodschap graag verder uitdragen. Kanker, of de impact daarvan in je gezin of vriendenkring, kan je leven totaal overhoop halen, inclusief je geloofsleven. De Stichting biedt steun in beide aspecten: zowel bij de medische en emotionele uitdagingen van kanker als bij de rol van het christelijk geloof daarin. Die wisselwerking tussen geloof en genezing fascineert me. Als arts en nu ook in mijn pastorale werk zie ik hoe beide elkaar kunnen versterken, hoewel dat vaak een moeizaam proces is.

Heeft kanker ook in uw persoonlijke leven een rol gespeeld?

Ja, kanker heeft mijn familie persoonlijk geraakt. Mijn zus is op jonge leeftijd overleden aan borstkanker en mijn zwager aan darmkanker. Maar wat mij misschien nog wel het meest heeft geraakt, zijn de vele patiënten die ik op de pijnpoli heb begeleid. Hun verhalen en de moed die ze toonden, blijven me bij.

Welke hoopvolle dingen ziet u gebeuren, ook wanneer mensen ernstig ziek worden?

Vaak zie ik dat mensen hun prioriteiten verschuiven na een diagnose. Ze gaan minder focussen op geld en carrière en richten zich meer op wat werkelijk van waarde is, zoals het herstellen van verwaarloosde relaties. Dat is natuurlijk iets positiefs, al blijft het niet altijd zonder verdriet en pijn.

Waarom is het belangrijk, denkt u, om contact te zoeken met lotgenoten die een vergelijkbare ervaring doormaken?

Hoewel ieder mens uniek is en niet iedereen dezelfde vragen of behoeften heeft, kan het contact met lotgenoten bijzonder waardevol zijn. Wie iets soortgelijks heeft meegemaakt, kan vaak beter luisteren en begrijpen. Zo’n hartelijk en diepgaand contact biedt veel troost.

Wat ziet u als sterke punten van de Stichting Als kanker je raakt?

De Stichting heeft meerdere sterke punten, maar wat er voor mij uitspringt, is de aandacht voor rouw en de ontmoetingsdagen. Daarnaast zijn de weekenden voor tieners bijzonder waardevol. Het is geweldig om te zien hoeveel vrijwilligers zich keer op keer inzetten om dit in verschillende regio’s mogelijk te maken.

U komt spreken op een ontmoetingsdag of benefietconcert. Waarom zou u mensen aanraden om te komen, en wat kunnen ze verwachten van uw verhaal?

Ik hoop uiteraard dat de aanwezigen genieten van de muziek en de liederen, en dat ze meezingen. Mijn verhaal is slechts een bijrol, waarin ik vooral mijn bewondering wil uitspreken voor de mensen die alles op alles zetten om tegen deze ziekte te strijden. Ik zal daarbij enkele inspirerende voorbeelden delen. Op een ontmoetingsdag, zoals op 5 oktober in Berkel en Rodenrijs, zal ik dat diepgaander en uitgebreider doen.

Wat waardeert u het meest aan de Stichting Als kanker je raakt?

Wat ik nog wil benadrukken, is de grote rol die vrijwilligers spelen in deze stichting, van bestuursleden tot degenen die activiteiten organiseren. Met wat extra financiële steun zou de stichting wellicht een extra betaalde kracht kunnen aannemen, wat het werk enorm zou vooruithelpen. Dat is mijn hoop voor de toekomst van de Stichting.

Komt u naar het benefietconcert 21 september? aanmelden kan hier.