De Haven van rust

De Haven van rust
‘k Zwierf eenzaam en bang
op een zee van verdriet,
zover van de veilige kust.
Toen hoord’ ik een stem
zeggend: ‘Komt nu tot Hem’.
En ik kwam in een Haven van rust.

Dan vind ik mijn lust
in die Haven van rust
en vrees voor de stormen niet meer.
De kracht van d’ orkaan
richt geen onheil meer aan,
‘k ben veilig bij Jezus, mijn Heer.

O, zie hoe vol liefde uw Redder u wacht,
Hij weet van uw scheepje in nood.
Kom, hoor naar Zijn stem,
zoek uw toevlucht bij Hem,
want waarlijk, Zijn liefde is groot.

Dan vind ik mijn lust
in die Haven van rust
en vrees voor de stormen niet meer.
De kracht van d’ orkaan
richt geen onheil meer aan,
‘k ben veilig bij Jezus, mijn Heer.

De storm is voorbij
en de lucht is geklaard,
de vrees wijkt nu weer in het hart.
Hij sprak met Zijn stem,
ja, de wind hoort naar Hem,
en ik voelde niet langer de smart.

Dan vind ik mijn lust
in die Haven van rust
en vrees voor de stormen niet meer.
De kracht van d’ orkaan
richt geen onheil meer aan,
‘k ben veilig bij Jezus, mijn Heer.