De boodschap die je nooit wilt horen

Terug naar de middag van 7 oktober 2015. Terug naar het moment dat kanker ons leven binnen sloeg. In mijn notities staat over die middag: Het is heel onwerkelijk. Mijn vrouw in een ambulance. Het is toch echt waar. In het ziekenhuis wordt bloed afgenomen. Een arts-assistent komt allerlei onderzoeken doen en stelt veel vragen. Verder is het lang wachten. De arts-assistent maakt een onrustige indruk, wat ook mij wat onrustig maakt.

Aan het eind van de middag komt een korte gedrongen man binnen. De hematoloog. Ik ben medisch niet zo onderlegd en heb nog nooit van dat specialisme gehoord. Hij komt naast het bed staan en geeft aan niet veel tijd te hebben om alles goed uit te leggen. “We denken gezien uw bloedwaarden aan acute leukemie. U moet met spoed naar het Erasmus in Rotterdam. Ik heb al met de hematoloog aldaar gesproken en ze weten dat u komt. U wordt zo hier opgehaald door het ambulancepersoneel en daar naartoe gebracht. Laat alles over u heen komen. Vanaf nu wordt het een rollercoaster, houdt u daar rekening mee…..veel sterkte.” En weg is de korte, gedrongen man.

Rekening mee houden? Hoe moet dat? Het slaat in als een bom. Zo wordt dat wel eens gezegd. En zo voelt het voor het eerst van mijn leven ook echt. Ik moet gaan zitten. Het slaat binnen. En ik weet niet eens goed wat leukemie is, maar dat het met kanker te maken heeft, weet ik wel. We wachten op de ambulance die mijn vrouw naar Rotterdam zal brengen. We praten niet veel, maar weten allebei dat het helemaal niet goed zit. Het gaat allemaal ineens zo snel. Is dat die rollercoaster dan al? De gedachten schieten alle kanten op. Ziek. O vrouw toch. Ernstig ziek. Naar Rotterdam. Nadenken lukt bijna niet.

Vandaag is het Wereldkankerdag. Een dag die door de Union for International Cancer Control (UICC) is uitgeroepen tot internationale bewustwordingsdag waarop mensen in de hele wereld stilstaan bij kanker. Toen ik de datum van deze Wereldkankerdag tegenkwam, gingen als zo vaak mijn gedachten terug. Wanneer sloeg dat gevreesde woord kanker in mijn gezin binnen? U heeft het kunnen lezen. De boodschap die kwam, een boodschap die je nooit wil krijgen en nooit wil horen.

Zo ben je vitaal, zo kan de ziekte acuut binnendringen en het hele leven definitief veranderen. Iedereen raakt het wel op één of andere manier. Iedere dag. U ook?! U weet toch ook nog waar u was toen u het hoorde van die ene naaste. U voelt wellicht ook weer even de bominslag, als het erover gaat. Iedere dag, maar in het bijzonder op Wereldkankerdag veel kracht en wijsheid toegewenst.

Geschreven door Marcel Zandee. Marcel schrijft voornamelijk op onafgehecht.com. Door gedichten, gedachten en ervaringen te delen probeert hij een inkijk te geven in zijn leven waarin verdriet, rouw en gemis moesten worden verweven. Daarnaast deelt hij over het thema ‘rouwen’ als hij dat tegenkomt in boeken, tijdschriften of andere media.