Ad Schalk (67) krijgt kort nadat hij zijn baan verliest opnieuw een klap te verwerken; er wordt uitgezaaide prostaatkanker bij hem ontdekt. Hij is ongeneeslijk ziek en heeft niet lang meer te leven. Ad besluit mee te doen aan een experimenteel onderzoek naar medicijnen voor prostaatkanker.

Totaal onverwachts wordt Ad in november 2016 bij de directie geroepen van het bedrijf, waar hij al jaren met veel plezier en toewijding werkt. “Ik kreeg te horen dat er binnen het bedrijf geen plaats meer voor mij was. Mij werd dringend verzocht om vervroegd met pensioen te gaan.” Verslagen en teleurgesteld trekt Ad eind december de deur van het bedrijf definitief achter zich dicht.

Ad worstelt met het feit dat hij geen werk meer heeft en heeft moeite om een nieuwe daginvulling te vinden. “Mijn vrouw zag mijn worsteling en adviseerde mij om dagelijks een eind te gaan wandelen, zodat ik mijn hoofd kon leegmaken. Ik volgde haar advies op en genoot van mijn dagelijkse wandeling rond de Reeuwijkse Plassen.”

Blaasproblemen
Na enkele maanden krijgt Ad blaasklachten. Het lukt hem niet langer zijn wandeling zonder toiletstop te maken. Hij besluit naar de huisarts te gaan. “De arts verwachte geen bijzonderheden, maar liet voor de zekerheid een bloedonderzoek doen. Mijn bloedwaardes bleken niet goed te zijn, dus ik werd doorverwezen naar een uroloog. Daar kreeg ik medicatie voor mijn blaasproblemen.” De uroloog besluit een echo te laten maken. Als daaruit blijkt dat het beeld afwijkend is volgt een biopsie.

“Ik voelde me goed en dankzij de medicatie waren mijn klachten verdwenen. Niets had mij kunnen voorbereiden op de uitslag van de biopsie”, vertelt Ad. “Ik kreeg te horen dat er twaalf biopten waren genomen en dat alle twaalf niet goed waren. Het drong op dat moment niet goed tot mij door hoe slecht deze uitslag was.” Ad wordt doorgestuurd voor een PET-CT-scan om te kijken of er sprake is van uitzaaiingen. “Tijdens dit onderzoek werd duidelijk dat ik uitzaaiingen op mijn borstbeen had.”

“Je kunt niet meer beter worden”
Ad wordt doorverwezen naar het Franciscus Gasthuis ziekenhuis in Rotterdam. Daar ontneemt de arts hem alle hoop op genezing. In alle eerlijkheid vertelt hij dat Ad niet meer beter kan worden. “Toen ik dat hoorde drong het voor het eerst tot mij door hoe ernstig ziek ik was. Ik vroeg de arts hoelang ik nog te leven had en het antwoord daarop was: ‘De geschatte levensverwachting bij uitgezaaide prostaatkanker is ergens tussen twee, hooguit vier jaar.’”

Er zijn drie mogelijkheden waar Ad uit kan kiezen. De eerste mogelijkheid is niks doen. “Ik heb deze mogelijkheid overwogen, want als ik de foto’s niet had gezien had ik mezelf kunnen wijsmaken dat er niks aan de hand was. Ik voelde me goed, had geen pijn en geen klachten, dus het was heel onwerkelijk dat ik een dodelijke ziekte had.” De tweede mogelijkheid die de arts aan Ad voorlegt is hormoontherapie en de derde een combinatie van chemotherapie en hormoontherapie.

Bidden om wijsheid
“Ik kwam er niet uit en vroeg God wat Hij voor mij in gedachten had”, vertelt Ad. “Ik had nog zoveel om voor te leven, maar wist ook dat ik in alles afhankelijk ben van God. Ik ben mij ervan bewust dat als Hij Zijn zegen niet geeft elke behandeling op niets kan uitlopen. Ik sprak met mijn huisarts en een neef die ook huisarts is. Beiden adviseerde mij om voor optie drie te gaan: de combinatie van hormoontherapie en chemotherapie.”

Ad besluit de derde optie te kiezen en komt onder behandeling van een oncoloog te staan. “Een week later begon ik met de behandelingen. Tot mijn verwondering ben ik nooit ziek geweest van deze kuren. Ze sloegen zo goed aan dat na de tweede chemokuur mijn eerder zo verhoogde PSA-waarde zelfs niet meer meetbaar was. PSA is het Pokon voor de tumorcellen en het doel is om dat naar nul terug te brengen. Dat de uitslagen zo goed waren was uitzonderlijk goed nieuws. De scan van voor de chemokuren werd vergeleken met de scan die na de kuren werd gemaakt en hierop werd duidelijk dat er geen uitzaaiingen bij waren gekomen en dat de uitzaaiingen die ik had nauwelijks actief waren.”

Experimentele medicijnen
Tijdens de chemokuren vertelt de arts dat er een wereldwijde studie loopt naar medicatie voor mannen met uitbehandelde prostaatkanker. “De studie wilde zich gaan richten op mannen die net een chemokuur in combinatie met hormoontherapie hadden gehad. Eerder onderzoek had namelijk aangetoond dat mannen met uitbehandelde prostaatkanker gemiddeld 12 tot 24 maanden langer leefden dankzij deze medicijnen. De vraag was nu wat deze medicatie zou kunnen betekenen voor mannen in een beginstadium van prostaatkanker. Aan dit onderzoek zouden 1200 mannen meedoen waarvan er 600 een placebo zouden krijgen.” Ad kreeg de vraag om mee te doen aan dit onderzoek.

Om zich in te lezen krijgt Ad een compleet boekwerk mee over de consequenties die aan deze medicijnen kunnen kleven. “Het stormde in mijn hoofd. Ik wilde heel graag langer bij mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen blijven, maar wist niet of ik daarvoor deze medicijnen kon gebruiken. Ik sprak hierover met mijn huisarts, vrouw en kinderen en zij zeiden allemaal dat als het voor mij goed voelde ik deze mogelijkheid moest aangrijpen. Dat was voor mij doorslaggevend en ik besloot mee te doen aan dit onderzoek.”

Ziekenzalving
Ad kerkt al 45 jaar in de Sint Janskerk in Gouda. In deze gemeente is ziekenzalving gebruikelijk. “Op 17 juli 2017 heb ik in het bijzijn van mijn vrouw en kinderen en een aantal goede vrienden, de ziekenzalving ontvangen. Het was een ervaring die met geen pen te omschrijven is; een moment waarop de hemel de aarde raakte en God zo dichtbij was dat ik als het ware Zijn armen om mij heen voelde. God liet weten dat Hij bij mij was en met mij meeging in het ziekteproces. Het was bijzonder om dit te mogen ervaren in het bijzijn van de mensen die mij lief zijn. Deze gebeurtenis is de drijvende kracht in mijn leven geworden.”

Ad weet dat de dood niet het laatste woord heeft. “Christus zal mij door de laatste rivier leiden. Ik heb bij de dag leren leven, in het besef dat het leven een geschenk van God is dat je mag vieren.” De afgelopen jaren leerde Ad zien dat God alle dingen laat meewerken ten goede. “God heeft steeds de juiste mensen op het juiste moment op mijn pad geplaatst. Denk daarbij aan mijn broeders en zusters in de gemeente, het gebed van de gemeente, de ziekenzalving, artsen en verpleegkundigen en medicijnen. Deze -ogenschijnlijk toevallige- gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat alles wonderlijk goed is gelopen in mijn leven.”

Wonder
Nadat Ad is gestart met de experimentele medicatie zijn de bloeduitslagen keer op keer goed. “Er werden geen uitbreidingen van de tumoren aangetroffen en de activiteit van de huidige tumoren was nihil. Ook mijn PSA-waarde bleef laag. De tijd die ik maximaal nog te leven had is inmiddels ruim verstreken. Al twee jaar leef ik in genadetijd.” Als Ad in november 2020 opnieuw een botscan krijgt maakt hij zich grote zorgen. “De scan duurde ditmaal erg lang en ik werd behoorlijk ongerust. Toen ik thuiskwam heb ik tegen mijn vrouw gezegd dat ik er niet gerust op was en bang was dat de tumoren weer groeiden; tijdens de scan waren de specialisten met elkaar aan het overleggen en werd er druk gebeld. Dit leek geen goed teken.”

Een aantal dagen later gaat Ad met lood in zijn schoenen naar de oncoloog voor de uitslag van de scan. “Tot mijn grote verbazing zei de arts meteen dat hij erg goed nieuws voor mij had. Ik begreep er niks van en keek hem verbaast aan.” De arts legt uit dat er tijdens de scans een verbetering van de botstructuur te zien was op de plek van de tumoren. Iets wat eigenlijk onmogelijk was. “Dat de tumoren niet waren gegroeid kon ik nog geloven, maar dat de botstructuren verbeterd waren was zo onwaarschijnlijk dat ik tijd nodig had om dit tot mij door te laten dringen. Hier was overduidelijk sprake van een wonder van God.”

Bijwerkingen
Momenteel gaat het erg goed met Ad. Wel heeft hij last van bijwerkingen. “Door de hormoontherapie heb ik last van opvliegers en zwerfpijnen. De ene keer treedt dat in mijn knieën op, de andere keer in mijn rug. De arts vertelde mij dat dit de prijs was die ik moet betalen voor mijn behandelingen. Elke keer als ik bij hem kom vraagt hij of ik het nog volhoud om op deze manier door te gaan. Het gaat namelijk steeds meer zijn tol eisen en het is aan mij om te zeggen wanneer de prijs te hoog wordt.”

Ondanks de bijwerkingen ziet Ad elke dag als een kostbaar geschenk van God. “Hij geeft mij nog zoveel om van te genieten. Ik mag weten dat mijn dagen bij God geteld zijn. Elke dag kom ik dichter bij het moment dat ik Hem mag ontmoeten. Mensen vragen mij weleens hoe het voelt als je weet dat je einde nadert, maar ik geef dan als antwoord dat dat ook voor hen geldt. Niemand weet wanneer en hoe er een einde aan zijn of haar leven zal komen. Voor mij is het iets concreter doordat ik kanker heb maar ook dan kunnen er onverwachte dingen gebeuren. Zo had ik nooit durven hopen dat de medicatie zo goed zou aanslaan en ik nogsteeds mag leven. God heeft laten zien dat niets voor Hem te wonderlijk is en dat mijn leven in Zijn hand is.”

Wat de lange termijneffecten zijn van de medicatie die Ad gebruikt weet nog niemand. “Dat wordt momenteel onderzocht. Ik ben één van de 600 mannen die geen placebo heeft gekregen. Hoe het met de andere mannen gaat en hoeveel hiervan nog in leven zijn weet ik niet. Het is op dit moment nog onduidelijk hoelang mijn lichaam en hersenen dit vol zullen houden. Het is maar goed dat ik niet alles van tevoren weet.”

De stichting Als Kanker je raakt
Ad kent Pauline Aalbers, coördinator van de stichting Als kanker je raakt, vanuit de kerkelijke gemeente waar hij lid is. “We hebben het hele proces van de ziekte en het overlijden van haar man Theodoor van dichtbij meegemaakt.” Enkele maanden geleden nam Pauline contact op met Ad en vroeg hem of hij vrijwilliger wilde worden bij de stichting Als Kanker je raakt. “Ik draag deze stichting een warm hart toe en ben momenteel aan het oriënteren op welke plek binnen de organisatie ik mij het meest nuttig kan maken. Het plan is om in het najaar een cursus van Judith Stoker te lanceren. Ik ben nu met Pauline de mogelijkheden aan het onderzoeken hoe we deze cursus als een pilot in Gouda en omstreken kunnen gaan verzorgen.”

Meer informatie over deze cursus zal binnenkort te vinden zijn op onze website.