Roparun ondersteunt lotgenoten dagen financieel

Voor de organisatie van 11 lotgenoten dagen in het eerste halfjaar van 2017 ontvingen wij een financiele bijdrage van € 3025,00 van de stichting Roparun. Mede door deze bijdrage is het mogelijk om deze ontmoetingsbijeenkomsten gratis aan te bieden aan de deelnemers. Mensen die door de ziekte vaak ook financieel geraakt worden. Meer informatie over de verschillende plaatsen en tijden van de ontmoetingsdagen is hier te vinden. Meld u vandaag nog aan u bent meer dan welkom.

 

 

Ontmoetingsdag YOUNG

Op 4 februari a.s. is het Wereldkankerdag. YOUNG organiseert dan een ontmoetingsdag voor jongeren die geraakt zijn door kanker. Als je jong bent en te maken krijgt met kanker komen er veel vragen op je af, zoals ‘Met wie kan ik hier over praten?’ en ‘Waarom staat God dit toe?’

Enthousiast
Wij, Noreen Hartlooper en Sijbrand Alblas, vinden het mooi om hierover in gesprek te gaan. We hebben zelf allebei op jonge leeftijd kanker gehad. Er kwamen moeilijke vragen op ons af, maar we hebben ook veel steun gehad aan het geloof. Dit maakt ons enthousiast om iets te betekenen voor anderen met kanker. De eerste ontmoetingsdag kwamen veel mooie gesprekken op gang en bovendien was het erg gezellig. We hebben dus ook zin in het vervolg!

 Locatie en tijd
We ontmoeten elkaar op 4 februari om 11.00u bij De Heeren van Suylighem, Maas-Waalweg 15, 5305 TC Zuilichem. We lunchen hier en bij mooi weer maken we een wandeling. Als afsluiting gaan we bowlen. Deelname aan deze dag is gratis.

Spread the word
Als je zelf al jong geraakt bent door kanker dan is het fijn als je ons een bericht stuurt. We kunnen je dan meer informatie geven over deze dag. En vertel het ook verder aan anderen die mogelijk geïnteresseerd zijn. Aanmelden kan via young@alskankerjeraakt.nl

Noreen Hartlooper en Sijbrand Alblas

Voor eventjes bevrijd

rolstoelHet is al jaren geleden, maar ik herinner me haar nog goed. Ze droeg vier oorbellen per oor en haar haren waren fel rood gekleurd. Soms vroeg ik me af of ze onder haar witte uniform ook zwarte kleding zou dragen. In dat geval was ze op de fiets naar huis niet te onderscheiden van een gothic. Ze was duidelijk anders dan de rest. En al met al is deze verpleegkundige niet bepaald het type waarmee ik meestal omga.

Ze werkte in het ziekenhuis toen ik daar lag voor mijn behandelingen. In die tijd voelde ik me een gevangene. Opgesloten in mijn eigen lichaam. De weken in het ziekenhuis waren dan ook loodzwaar. Eten kon ik niet binnenhouden en het slapen ging slecht. Mijn armen en benen deden niet meer wat ik wilde. Na een paar dagen kuren was ik zo verzwakt dat ik met een rolstoel door het ziekenhuis gereden moest worden. Mijn moeder duwde me meestal. Dat vond ik maar gek. Ik was nog geen dertig en dan hoor je toch juist je moeder te duwen? Als het bezoek weg was, liep ik alleen nog van het bed naar de wc. Het ziekenhuis was mijn gevangenis geworden. Mijn lichaam was mijn cel.

En toch was juist deze verpleegkundige de enige die me ‘s avonds af en toe mee naar buiten nam. Dat was niet volgens het protocol en dus vond ik het prachtig dat ze dit deed. Ze duwde mijn rolstoel dan heel hard over de paadjes. Eén keer gingen we zelfs zo hard dat ik bijna in de vijver belandde. Ik heb in het ziekenhuis nooit zo hard gelachen als op dat moment. Voor even was ik uit die gevangenis ontsnapt. Een paar minuten lang was ik vrij in mijn hoofd.

De kuren zijn voor mij al vijf jaar geleden en nog steeds vraag ik me weleens af hoe het nu met haar zou zijn. Zou ze nog steeds op die afdeling oncologie werken? En zou ze dan ook nu nog van gevangenen weer vrije mensen maken?

Sijbrand Alblas

Terugblik op ‘Gebroken hart’, de Landelijke Ontmoetingsdag voor ouders van een overleden kind

Waar het hart van vol is …

Op 19 november 2016 was er de Landelijke Ontmoetingsdag ‘Gebroken hart’ voor ouders van een overleden kind aan kanker of een andere ziekte. Achttien kostbare kinderen brachten ouders samen. En harten vol liefde deden monden overlopen. Ongedwongen praten over je kind – over hoe hij/zij was, de grappen en grollen, de ziekteperiode met moeilijke, maar ook mooie momenten, het afscheid, het overlijden, de hemel. Vaak moest er zelfs niets gezegd worden. Er was woordeloze herkenning.

Carien Hempel-Flipse, klinisch psychologe en gezinstherapeute, deelde over ‘Leven na verlies.’ Ze reikte een aantal praktische handvatten aan waarmee ouders op weg kunnen, individueel maar ook als koppel en binnen het gezin. Het woord ‘verwerken’ werd vervangen door ‘verweven’. Je overleden kind zal altijd met je leven verweven zijn. Het verlies en gemis zijn een onderdeel van wie je zelf bent.

Tijdens een korte viering werden alle namen van de kinderen genoemd. Het moment van gedenken bracht verbondenheid. Maar ook het geworstel met God kwam ter sprake. Als ouders zitten we met zoveel vragen. Dat bleek tijdens de overdenking van Ds. Jitse van der Wal die ons toesprak als vader van Joanne. Zijn woord bevestigde dat geworstel contact inhoudt. In het worstelen grijp je God vast omdat je wil begrijpen. Hij is dan dicht bij je, ook al ervaar je dat niet altijd zo.

Gerald Troost zong een paar liederen, waaronder zijn lied De clown – op verzoek van een vader. Zo voelen we ons soms (jaren) na het overlijden van ons kind: lachend met van binnen stil en vaak ongekend verdriet.

Een moeder schreef na afloop: ‘Omdat het voor ons het kortst geleden was, gaf het ook hoop om de ouders te zien, die al langere tijd hun kind moeten missen en hoe zij in het leven staan. Dat het mogelijk is om verder te kunnen leven met zo’n intens gemis. En wat heel belangrijk voor ons was, dat er hoop is, zelfs in dit enorme verdriet. Geen hopeloos einde, maar eindeloze hoop!’

Moge we binnen de stichting Als kanker je raakt als ouders-lotgenoten blijvend naar elkaar uitreiken en elkaar bemoedigen. Dan wordt onze weg wat minder stil en eenzaam, maar warmer en lichter.

Kristien Rocha

Kwade dagen

‘Gedenk daarom je schepper in de dagen van je jeugd – voordat de slechte dagen komen en de jaren naderen waarvan je zegt: In deze jaren vind ik weinig vreugde meer’
Prediker 12:1

Kwade dagen. Zo noemt Prediker de ouderdom. Omdat je lichaam in die periode van je leven steeds meer gebreken gaat vertonen. In het laatste hoofdstuk van zijn boek beschrijft Prediker dat op een buitengewoon beeldende manier. Benen als wachters die zich krommen. Het gebit als maalsters die langzaam verdwijnen. Het gehoor als deuren die naar de straat worden gesloten. De hoger wordende stem. Trappen lopen wordt alsmaar moeilijker. Het grijze haar noemt hij een bloeiende amandelboom. Dat laatste kan een sierlijke kroon zijn, maar het geheel wordt niet verheerlijkt.

Oud worden is kwade dagen gaan meemaken. Maar zo’n proces kan al veel eerder beginnen. Bijvoorbeeld als je ziek bent. Wat kan bijvoorbeeld een ziekte als kanker een prachtig lichaam veranderen. Operaties laten hun littekens achter. De chemokuren laten ook hun sporen na. Wat kun je je moe voelen. Je lichaam weigert. Het voelt als lood.

Dat zijn ook kwade dagen. Voor de zieke, maar ook voor de familie. De ander is soms nauwelijks te herkennen. Natuurlijk kan en mag er herstel zijn. Er zijn mensen die zich herboren voelen. Familie en vrienden zeggen: ‘Je ziet er weer goed uit!’ Maar als dat niet zo is?

Natuurlijk is een mens meer dan een lichaam. Mensen kunnen geestelijk heel sterk zijn als ze lichamelijk niets meer kunnen. Maar ook de afbraak van ons lichaam doet niet alleen letterlijk veel pijn, maar ook figuurlijk. Want ons lichaam is veel meer dan een kooi, waarin een vogel huist. Zo zag men dat vroeger. Het ging om de ziel en veel minder om het lichaam. Daar denken we nu gelukkig anders over. Ook dat lichaam ben jij.

Ik hoop dat de kwade dagen pas heel laat in je leven komen. Dat woord van Prediker over de kwade dagen bevat trouwens ook een uitspraak over hoe God ons lichamelijk leven ziet. Prediker noemt God juist in dit verband De Schepper.

God is je Schepper.

Dat wil zeggen: Hij heeft je het leven gegeven. Hij wil dat je er bent. De grond van je bestaan is de wil van je Schepper. Je bent een schepping van God. Jouw lichaam is een geschenk van Hem. Je ouders hebben Hem daarvoor gedankt toen ze jou voor het eerst zagen. God wil ons innerlijk vernieuwen, maar ook ons uiterlijk. Hij geeft een nieuw hart en een nieuw leven.

Jezus is aan het kruis gestorven voor onze zonden, maar is ook na drie dagen weer opgestaan uit de doden. In een nieuw lichaam! Wie gelooft, heeft niet alleen uitzicht op een leven zonder zonden, maar ook op een leven zonder pijn. Op een nieuw hart, maar ook op een nieuw lichaam. Vergeet dat niet, als je lichaam wordt afgebroken.

God is en blijft je Schepper. Hij schept en herschept.

Ds. Arie van der Veer

Benefietconcert met ‘Vox Jubilans’ op woensdag 28 juni 2017

Hoewel het nog ver weg is, willen wij je graag attenderen op het benefietconcert dat op woensdag 28 juni 2017 georganiseerd zal worden en waarvan de opbrengst geheel ten goede zal komen aan Als kanker je raakt. Aan dit concert zal medewerking worden verleend door Hervormde Gemengde Zangvereniging ‘Vox Jubilans’ uit Waddinxveen. Dit koor staat onder leiding van de bekende dirigent/organist André van Vliet.

Verder werken aan deze avond mee Maria den Hertog (mezzosopraan), Jacob Schenk (tenor), Marco den Toom (orgel) en Arjan en Edith Post (trompet). Zowel het koor als hun dirigent én alle bovengenoemde musici hebben spontaan en enthousiast hun belangeloze medewerking toegezegd! Wij vinden dit echt heel bijzonder en waarderen dit zeer.

De avond vindt plaats in de Adventskerk in Alphen aan den Rijn. Deze prachtige kerk, die ons kosteloos ter beschikking wordt gesteld, heeft een mooi orgel en een heel goede akoestiek. Kortom, het belooft een mooi en ‘compleet’ concert te worden met hopelijk een goed gevulde kerk. Noteer deze datum dus vast in je agenda!

Meer informatie m.b.t. aanvangstijd, reservering, kaartverkoop etc. vind je in de nieuwsbrief van maart.

Moeheid

Moeheid, veelbesproken woord,

herkenbaar voor iedereen.

 

Moeheid na kanker,

moeilijk uit te leggen.

Onaanraakbaar,

niet te vatten, te definiëren.

 

Moeheid, onverwachts,

zonder enige waarschuwing.

Extreme moeheid in je lijf

tast het hele wezen aan.

 

Conflict tussen kunnen en willen,

lichamelijk herstel, anders dan gedacht.

Zoeken naar nieuwe eigen mogelijkheden

vraagt tijd, moed, ruimte.

 

Uit het boek ‘Als kanker je raakt’, geschreven door Rita Renema-Mentink

Voor je gelezen: ‘Rimpelingen. Autobiografisch schrijven voor kankerpatiënten’

rimpelingenWanneer je geraakt wordt door kanker, word je stilgezet. Wat is in je leven echt van waarde? Nieuwe vragen worden opgeworpen en allerlei zekerheden kunnen op losse schroeven komen te staan. Hoe moet ik verder? Wat betekent mijn leven nog? Je heb een nieuwe manier nodig om je te verhouden tot het leven, dat nu in alle hevigheid zijn kwetsbaarheid en eindigheid kent. Het in kaart brengen van je levensverhaal kan dan enorm helpen. Jeroen Hendriksen, coach en trainer, en zelf kankerpatiënt, laat in dit boek zien hoe je dat kunt doen.

De titel ‘Rimpelingen’ komt bij de psychotherapeut Irvin Yalom vandaan: Hij omschrijft het maken van een levensverhaal als het rimpelen van het wateroppervlak, wanneer je een steen daarin hebt gegooid. De rimpeling gaat ook de diepte in: de steen veroorzaakt onder het wateroppervlak ook bewegingen. De rimpelingen verbeelden en verzachten de pijn van de vergankelijkheid: op een bepaalde manier leef je voort.

Hendriksen benadrukt dat het niet gaat om grootse daden of om onvergetelijk te worden. Juist gewone herinneringen zijn kostbaar en dierbaar. Deze vastleggen doet iets met je. Vanuit het denken van Yalom en anderen laat Hendriksen zien hoe het schrijven van je levensverhaal betekenis geeft aan je leven te midden van ziekte en lijden.

De auteur geeft verdieping aan het levensverhaal aan de hand van zes thema’s, die hij bronnen van zingeving noemt: Het hier en nu; betekenis geven; kwetsbaarheid; steun en troost; veerkracht; spiritualiteit. Met oefeningen en opdrachten geeft de auteur goede handvatten om lagen in het levensverhaal weer te geven.

In de eerste bron van zingeving, het hier en nu, gaat het erom dat je loskomt van alles wat in je hoofd omgaat, om open te staan voor wat er is, voor wat je nu voelt en ervaart. Bij de tweede bron, het betekenis geven, leer je inventariseren wat je hebt gegeven en ontvangen in je leven, en welke winst en welk verlies dat gaf. Je komt op het spoor van belangrijke waarden in je leven en welke momenten van groot belang waren. Bij de derde bron ga je op zoek naar je gevoelens en de emoties die daaronder liggen. Je leert jezelf beter in perspectief plaatsen. Kwetsbaarheid beschrijft de auteur als een kracht. Bij de vierde bron kom je op het spoor van wat steun en troost in je leven betekenen. Veerkracht, de vijfde bron, brengt in kaart hoe de energie weer is gaan stromen tijdens het ziekteproces. De auteur noemt het de ‘springprocessie van je leven’.

Spiritualiteit noemt de auteur als zesde bron van zingeving. Hij noemt zichzelf niet gelovig, maar wil wel spiritualiteit toelaten als ervaring van alles wat het dagelijkse leven overstijgt of verdiept. De auteur bepleit duidelijk een bredere benadering dan alleen die van de christelijke spiritualiteit. Als christen zou ik dit onderdeel anders benaderen. Maar het boek gaat ook niet over zingeving en spiritualiteit als zodanig. Het stelt wel waardevolle vragen en brengt iets in beweging.

Het boek van Hendriksen laat zich makkelijk lezen. Niet iedereen zal meteen de pen ter hand nemen om een autobiografie te schrijven. Beelden, verbeeldingen van je emoties, helpen ook. De vrouw van de auteur, Beatrijs van den Bos, laat dat zien met haar treffende illustraties. De beelden brengen je bij de woorden en helpen soms woorden te vinden.

De opdrachten en vragen in dit werk- en oefenboek helpen je bij het verhelderen van de wirwar aan gedachten over je leven, zoals die er kan zijn als de kwetsbaarheid en pijn van je leven op je afkomen. Je hoeft niet direct een boek te willen schrijven, om veel aan dit boek te hebben. Maar wie weet welke rimpelingen het bij jou geeft wanneer je het leest!

De auteur geeft overigens ook cursussen. Wie meer wil weten: www.jeroenhendriksen.nl

Uitgeverij Kontrast, Oosterbeek, oktober 2016, € 22,95.

 

Ds. Jakob van der Wal, die deze bespreking schreef, is predikant in Baarn en heeft lymfklierkanker gehad.