1 April was een mooie grap

In ons kerkblad in Wierden had ik gelezen dat Rob Favier naar Hardenberg kwam en dat ook Marinus van den Berg daar zou zijn. Rob had ik 35 jaar geleden het prachtige liedje ‘Een roos op de weg’ horen zingen bij een kleine bijeenkomst van Youth for Christ en van Marinus had ik al vaak inspirerende stukjes gelezen, maar ik had hem nog nooit ontmoet. Volgens de uitnodiging kwamen ze om een bijeenkomst onder de noemer ‘Als kanker je raakt’ vorm te geven. Ik heb zelf tot nu toe geen kanker, voor zover ik weet, maar mijn pake en beppe zijn eraan overleden en later heb ik van dichtbij de kanker bij mijn moeder en mijn beste vriendin meegemaakt.

De vraag hoe ik zelf zou (willen) reageren als kanker mij raakt, intrigeert me al van jongs af aan. Eigenlijk vanaf mijn dertiende toen ik een knobbeltje in mijn borst bleek te hebben en de arts voorstelde om die operatief te verwijderen. Wat er toen allemaal door mijn hoofd en lijf ging, heeft die toon gezet. Gelukkig zei de tweede arts die ik trof, dat het een cyste was en dat hij die gewoon even leeg ging zuigen met een naald. Maar het besef dat je zomaar voor grote keuzes kan komen staan, zowel op medisch vlak als op geestelijk gebied, was gewekt.

Ik had dus drie redenen om me aan te melden, al voelde ik me van tevoren wel een beetje een pottenkijker. Maar zodra ik binnen werd ontvangen, voelde ik me heel welkom en heb ik echt kunnen genieten van de mooie, liefdevolle, muzikale en humoristische toon van Rob en Marinus. Veiligheid, vertrouwen, respect en oprechte belangstelling bepaalden de sfeer in de groep van ruim 20 mensen. Daar heeft Marieke van Lierop, 30 jaar jong, uit Noord-Holland ook een belangrijk aandeel in gehad door de open en wijze manier waarop ze vertelde over haar ervaringen met verlies en ziekte.

In de afsluitende column die Rob die middag terplekke heeft geschreven, draaide het erom dat we in plaats van zeurkousen, steunkousen mogen zijn voor elkaar. We kunnen de oorzaak van het leed niet wegnemen, maar we kunnen wel met onze ‘kleppen’ dicht de doorbloeding ondersteunen en de pijn en zwelling een beetje verminderen. Wat een heerlijke helpende humor!

Ik ben de stichting dankbaar dat ze deze bijeenkomsten organiseren en daarmee plekken creëren waar mensen stukje bij beetje kunnen helen door te delen. Voor mij heeft 1 april er een mooie dimensie bij gekregen.

Hartelijk dank, Anneke Cnossen