Dag aan dag draagt Hij ons

Zojuist Oudjaar achter ons.
Sommigen hebben Psalm 90 gelezen.
Over de geslachten, de generaties, die gaan en zullen komen.
En over hoe God zich ontfermt over mensen.
Hen doet leven. Ook hun kinderen.
En hen bevestigt in wat hun hand heeft opgevat.
Kostbare woorden… vol van belofte.

En toen kwam Nieuwjaar
Als een onbeschreven blad ligt het jaar voor ons.
Ook in 2018 zullen generaties gaan en komen…
En wijzelf? Hoe ziet onze situatie er uit?
Hebben wij zelf te maken met kanker?
Of misschien een van onze liefsten?
De toekomst is onzeker.
Voor ieder mens.
Maar mensen die ziek zijn, voelen het scherper.
Dat geldt ook voor andere benarden.

In 1945 schreef Bonhoeffer in de gevangenis over het diepe zwijgen,
over de eenzaamheid, die nergens uitkomst ziet.
Hij zou de oorlog niet overleven.
Ook mensen met kanker kennen deze gevoelens,
Diep van binnen weten ze welke kansen ze hebben.
De glimlach van het nieuwe jaar is dubbel voor hen.
Wat zal er gaan gebeuren?
Genezing in 2018 of..?

Die dubbelheid kenmerkt ook Bonhoeffer als hij dicht:
-Laat warm en stil de kaarsen branden heden,
die Gij hier in ons duister hebt gebracht,
breng als het kan ons samen, geef ons vrede.
Wij weten het, Uw licht schijnt in de nacht.-
Hij is er zeker van dat God er bij is in onze duisternis.
En dan bidt hij:
-Laat ons dan allerwege horen stijgen
tot lof van U het wereldwijde lied.-
Hij ziet als visioen een God die lof krijgt toegezongen.
Uw naam worde geheiligd, Uw koninkrijk kome,
bidt hij hier als het ware.

Benard als hij is, geeft dit hem troost.
Hij stijgt boven zijn eigen situatie uit.
Hij is niet alleen. Dag aan dag wordt hij gedragen.
Ook in het nieuwe en onbekende jaar.
Hij kan het niet voor zich houden
en laat ons de bekende strofe meezingen:
-In goede machten liefderijk geborgen
Verwachten wij getroost wat komen mag.
God is met ons des avonds en des morgens,
is zeker met ons elke nieuwe dag.-

Gettie Kievit