Wie is Gerald Troost?

geraldtroostOp zaterdag 19 november 2016 organiseert de stichting Als kanker je raakt de landelijke ontmoetingsdag ‘Gebroken hart’ met als thema ‘Leven na een verlies’. Deze dag is bedoeld voor alle ouders die een kind hebben verloren aan de gevolgen van kanker of aan een andere ziekte. Muzikale bijdrage wordt verzorgd door de bekende zanger, schrijver en componist Gerald Troost.

‘Of ik nu een lied schrijf, een coachinggesprek voer of een reis maak, mijn missie is altijd dezelfde: mijn achternaam eer aan doen. Mensen aanmoedigen, naast mensen staan, gelovigen troosten te midden van verwarring, vertwijfeling en verdriet. Ik doe niets liever dan mensen wijzen op de schoonheid van het Evangelie en ik besef dat mijn muziek en mijn activiteiten krachtiger worden als ik Jezus centraal stel in alles’, aldus Gerald Troost.

Gerald Troost is een veelzijdig artiest uit de gospel scene, die de afgelopen jaren meer dan 100 nummers schreef en honderden concerten gaf. Hij trad onder andere op tijdens de EO-jongerendag en het Flevo Festival en was te horen op Yorin, Radio 2 en Radio 3 en nog vele andere omroepen en evenementen.

Naast artiest is Gerald actief als DISC-trainer en betrokken bij verschillende hulporganisaties, zoals Dorcas en De Hoop en geeft hij door heel het land en in verschillende settings spreekbeurten. Daarnaast zetten Gerald en Nelinda Troost hun huis steeds vaker en steeds overtuigder open voor wie binnen wil komen.

´Wij geloven dat het prachtig is om vanaf een podium te getuigen en te inspireren, maar dat we daarnaast gastvrij mogen zijn in ons eigen huis. Om jongeren te ontvangen die in nood zijn, spirituele zoekers te laten vinden en groepen mensen te helpen om de dynamiek van een leven met God helemaal te ontdekken.’

‘De wonden zullen helen, maar echt genezen dat zal het nooit’

jitsevanderwal‘De wonden zullen helen, maar echt genezen dat zal het nooit. Ook al lijkt het van buiten, het litteken blijft en ik zou willen dat jij hier bij mij was, ik met je kon praten, jouw gezicht voor mij kon zien. Veel te vroeg hebben we afscheid moeten nemen en de leegte die je achterliet vult mijn leven (…) En ik voel je nog steeds om me heen, al ben je dood, de herinnering leeft voor altijd.’

Deze liedtekst van de cd Uit de wind draag ik met mij mee vanaf 24 januari 2001. Op die dag is Joanne, onze dappere dochter en zus, bevrijd van die vreselijke hartspierziekte, die haar verder leven onmogelijk maakte. Zij is thuis bij haar en onze hemelse Vader, geborgen in Jezus Christus. Hier is Joanne 3 jaar en 2 maanden geworden. Vanaf die dag vult de leegte die zij achterlaat het leven van Janny en mij en van onze drie andere kinderen die toen 12, 10 en 8 jaar waren.

Op 22 mei jl. is mijn omgaan met dit ingrijpende verlies in het EO-programma ‘Bakkie Troost’ te zien geweest. Psalm 13 is voor mij een gevechtspsalm die mij eigen is geworden: grote vragen aan God, tot het zelfs Hem ‘op het matje roepen’. En dan toch zo door Hem geraakt worden, dat je beseft dat je niet zonder Jezus Christus kunt.

Naar aanleiding van de uitzending van ‘Bakkie Troost’ ben ik gevraagd om mee te werken aan de ontmoetingsdag ‘Gebroken hart’ van 19 november a.s. Dat vind ik spannend, omdat ik als vader kwetsbaar ben door dit verlies. Tegelijk is samen huilen, samen lachen, samen delen, samen vechten zó belangrijk. En zeker vanuit het houvast in Jezus Christus, Hij die alles voor ons is.

Jitse van der Wal

PS. De door Jitse genoemde liedtekst is afkomstig uit het lied ‘Veel te vroeg’ van de cd Uit de wind (1999), door gelegenheidspopgroep Wij, Ron van der Wiel (componist), Handkerchief Projects.

Onderweg

Kristien RochaSchoorvoetend loop ik het zaaltje binnen. Wat heb ik me nu weer op de hals gehaald? Hoewel. Ik heb naar deze dag uitgekeken. Moeders en vaders ontmoeten die weten wat een ziekbed en overlijden van een kind met je doet. Die beseffen hoe alles anders wordt en hoe niets vanzelfsprekend is. Die ook worstelen met het antwoord op de vraag: ‘Hoeveel kinderen heb je?’ Wiens leven, net als het mijne, getekend is door gemis. Om nog niet te spreken over de herinneringen aan de ziekte.

Met trillende stem stel ik me voor. Ik ben Kristien, gehuwd en moeder van vier. Ik ben lotgenoot. Mijn zoon Steven overleed in 2005. Hij had acute leukemie. Aandachtig luister ik naar de andere ouders. En ook al ken ik hen nog niet, ik voel me onmiddellijk verbonden. Onze kinderen brengen ons samen. Er zijn ouders van een overleden kind uit bijna elke leeftijdsgroep, van peuter tot volwassene. Maar de leeftijd doet er niet toe, het gaat om ‘het kind’. Als ouders zijn we kwetsbaar maar ook sterk. Ieder bewandelt zijn eigen verwerkingsweg. De ene zit al wat verder dan de andere. Ook in tijd na het overlijden.

Het is (h)erkennen, met een lach en een traan, elkaar bemoedigen, intens gemis uitspreken, pijn delen over de gevolgen van de ziekte van ons kind op ons leven (als individu, koppel, gezin, …), bewogen worden door liefde, vragen stellen en leren van elkaar, luisteren naar verhalen over prachtkinderen en schroom stil staan in een niet-begrijpen en toch willen begrijpen, maar niet kunnen. We zitten allemaal met vragen. Ook al kennen we de Heer. Soms is er geworstel of opstandigheid. Want we begrijpen er niks van. Maar dat mag. Hij kent ons door en door. En we mogen ons vastklampen aan Gods beloften en aan de hoop en toekomst die we hebben in Jezus.

Dit jaar brainstormden we met een groepje ouders over de invulling van de komende ontmoetingsdag. Als thema kozen we ‘Leven na verlies’. Het verlies van een kind kennen we. En het daarbij horende verdriet ook. Dat is geen teken van zwakte, maar van diepe liefde. Ons verlies is voor het leven en we moeten leren leven zonder ons kind. ‘Leven na verlies’ zijn slechts drie woorden, maar het houdt zoveel in.

In 2012 leerde ik de stichting Als kanker je raakt kennen via de Landelijke Ontmoetingsdag te Amersfoort. Mijn contact was ds. Arie van der Veer. Op 6 december 2009 gaven we als gezin een getuigenis over Stevens leven voor het EO-programma ‘Nederland Zingt op zondag’. Binnen de stichting heb ik heel fijne mensen leren kennen. Het heeft me niet alleen geholpen op mijn weg, maar het heeft mijn leven ook enorm verrijkt. Sinds 2013 werk ik mee met de AKJR-groep ‘Gebroken hart’ voor ouders van een overleden kind.

Weet dat ik er wil zijn voor jou. Ik weet hoe het is een kind te missen. We bewandelen eenzelfde weg.

Kristien Rocha

Hij heelt hun hart, dat gebroken is, Hij verbindt hun wonden. Psalm 147:3